________________
રાજા કુમારપાળની દયાળુતા
કુમારપાળ તે બહેનની નિકટ આવ્યો અને નિર્જન વન અને ઘેરી રાત્રિમાં તું શા માટે રડે છે દારુણ ચિત્કારો કરે છે?'
કુમારપાળના મધુર અને શિષ્ટ વ્યવહારથી તે નારીનુ મન શાંત થયું. તેણે કહ્યું : ' મારા પતિ મને ખૂબ જ ચાહતા હતા. તેણે મને ખૂબ વૈભવ આપ્યા છે. મારે એક પુત્ર પણ થયા, જેના આનંદમાં ચારે તરફ ઉત્સવ ઉજવાયા હતા. પુત્ર વીસ વર્ષના થયા ત્યાં જ એકાએક તેણે સદાને માટે આંખો મી ંચી દીધી. અમારી આશાને સુંદર મહેલ કાયમ માટે તૂટી પડયો.' આટલું કહેતાં કહેતાં તા એ બહેનનુ ગળુ રૂધાઈ ગયું. અને તે ડૂસકાં ભરીને
રડવા લાગી.
૫૭
મેલ્યો : ' આ તથા શા માટે
રાજાએ તેને ધીરજ આપી. બહેને ફરીથી આગળ કહેવા માંડયું : પુત્ર-મૃત્યુના ભયંકર આઘાતને લીધે તેના પિતા પણ
'
તે સંસાર નાશ
મને છેડીને ચાલ્યા ગયા. હાય ! હાય ! મારે પામ્યા. હવે આ દુનિયામાં મારું કાઈ જ નથી.’
તેની દુ:ખભરી વાત સાંભળતાં રાળનાં રૂંવાં ઊભાં થઇ ગયાં.
તે નિતાએ પોતાની વાત ચાલુ રાખતાં કહ્યું : મારી આ અપાર દેશલત રાજ્યના અધિકારીએ આવી અતે લઇ જશે, હવે હું મારું ગુજરાન કેવી રીતે કરી શકીશ? હું ભિખારણ બનીને ઘેર ઘેર જઈ કેવી રીતે ભીખ માગી શકીશ ? એ ઘેર દુ:ખ સહન ન થઈ શકવાથી હું અહીં ફ્રાંસ ખાઇને મરવા ઇચ્છુ છું, પરંતુ હવે તમે આવી ગયા તેથી મરી પણ નથી શકતી.'
રાજાએ કહ્યું : ‘ દીકરી! હું તને ખાત્રી આપું હું કે તારું
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
