________________
પુત્ર - પિતાજી! બેટી વાત તે માતાની પણ ન માનવી જોઈએ, હજુ પણ આપે આ ઘર પાતકમાંથી બચવું જોઈએ.”
પુત્રની વાત સાંભળી વાસકિ ઘેર પાપમાં પડતાં પડતાં બચી ગયો. તે પિતા અને પુત્રને ગાડીમાં બેસાડી અને ઘેર લઈ આવ્યો.
વાસદિકની પત્ની રાહ જોઈને બેઠી હતી અને મનમાં રાજ થતી હતી કે આજ એક પાપ ટળશે. તેણે રસોઈ પણ ખૂબ જ સારી બનાવી હતી. પરંતુ સાને ગાડીમાં પાછો આવેલ જોઈ ગુસ્સાથી ઝાળઝાળ થઈ ગઈ. બેલી : “અરે! વળી તમે આ જીવતી લાપાને પાછી ઘેર લઈ આવ્યા ?”
વાસસ્ટિક બોલ્યો : “તું તો પાપિણી છે. હું હવેથી તારી કોઈ જ વાત નહિ માનું. તારે આ ઘરમાં રહેવું હોય તે સારી રીતે રહે, નહિ તો નીકળ અહીંથી બહાર.”
આટલું સાંભળતાં જ તે બહાર નીકળી ગઈ અને પોશીના મકાનમાં જતી રહી. તેને મનમાં આશા હતી કે વાસષ્ટિક તેને મનાવવા આવશે. પરંતુ આશા નિરાશામાં પલટી ગઈ. દિવસ પસાર થઈ ગયા પણ વાસદિક ન આવ્યો.
એક દિવસ પુત્રે વિચાર્યું કે માતાને પૂરતી સજા મળી ચૂકી છે એટલે હવે પિતાજની માફી માગી અને ઘેર આવી જાય તો સારું. તેણે ઉપાય શોધી કાઢો. પિતાને તેણે કહ્યું કે સવારે તમે મોટા અવાજે કહેજો કે હું બીજા લગ્ન કરવા જાઉં છું અને ગાડીમાં બેસી રવાના થઈ જજે. પછી સાંજે પાછા આવી જજે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
