________________
ક્ષમામૂતિ
૧૯૩
મેરુ પર્વતની પેઠે મુનિ અચળ ઊભા હતા. શાંત ચિત્તે જુલમ અને પીડા સહન કરી રહ્યા હતા. ક્રોધને પ્રેમથી જીતતા હતા, શરીરમાંથી લાહીની ધારા વહી રહી હતી. પરંતુ હૃદયમાંથી તે વધુ તે વધુ સ્નેહની ધારા છૂટતી હતી. ન એમને રાજા પ્રત્યે દ્વેષ હતા, ન પોતાના શરીર પ્રત્યે. રાગ–કનાં પડળ દૂર થતાં જ આત્મા કેવળ જ્ઞાન અને કેવળ દનના દિવ્ય પ્રકાશથી ઝળાંઝળાં થઈ રહ્યો હતા.
દંડ દેનારાઓન! હાથમાંથી તલવાર નીચે પડી ગઈ. ‘ક્ષમામૂર્તિ અમને ક્ષમા કરો.’
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
