________________
પ્રતિભાની પ્રતિભા
એક બુઠ્ઠી હજામડીએ ઢરે સાંભળી સાત જ દિવસમાં મોર શોધી લાવવાનો વાયદો કર્યો. તેણે વિચાર્યું કે મારે રાજમહેલની આસપાસના ઘરમાં જ ગયે હશે. આથી તે સૌથી પહેલાં પ્રવીણ શ્રેષ્ઠીને ભવ્ય મહાલયમાં ગઈ. તેણે પ્રતિભાને પૂછ્યું: “હું સભર્ગો છે ને? તને શાના દેહદ થયા ?”
વૃદ્ધ વાળંદણની મીઠી વાત સાંભળીને પ્રતિભા એવી પીગળી ગઈ કે તેણે મેર–પ્રકરણ એને કહી દીધું.
મયૂરનું ખરું ઠેકાણું ધ્યાનમાં આવવાથી ડોશી ખૂબ જ રાજી થઈ તુરત જ વાતચીત પૂરી કરીને તે રાજમહેલમાં ગઈ અને રાજાને પ્રણામ કરી મીઠું-મરચું ભભરાવીને મેરની આખી વાત કહી દીધી અને ઇનામ માગવા લાગી.
પરંતુ એની વાતને વિરોધ કરતાં રાજાએ કહ્યું : “તારી વાત ખોટી છે. તારી વાત હું માની જ શકું તેમ નથી. કારણ પ્રવીણ અને પ્રતિભાને હું જાણું છું તેઓ એવાં નથી.'
વૃદ્ધાએ કહ્યું : 'આપ ભલે મારી વાતો પર વિશ્વાસ ન કરો, પરંતુ પ્રતિભાને મોટે જ બધું કહેવડાવી દઉં. પછી તે વિશ્વાસ કરશે ને ? આપ મારી સાથે ચાલે. હું ચતુરાઈથી બધી જ વાત તમને સંભળાવી દઈશ.”
વેશપલટો કરીને રાજા પ્રવિણના મકાનની દીવાલને અઢેલીને જ રહી ગયે.
ડોશીએ મકાનમાં પ્રવેશ કર્યો અને પ્રતિભાને સંબોધીને મોટા અવાજે કહેવા લાગી કે, “મારું મન કહે છે કે તેને દીકરો આવશે.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
