________________
૧૪
અતીતનાં અજવાળાં
જો પુત્ર આવે તે મને મીડાઈ ખવડાવવી પડશે અને બક્ષિસ પણુ આપવી પડશે.'
પ્રતિભાએ સ્મિત કરતાં કહ્યું : 'તમારી વાત સાચી પડે ! તમે કહેશો તેમ જ કરીશું.'
થોડાક સમય પ્રતિભાને પેાતાની મીઠી મીઠી વાતામાં ફસાવીને ડોશીએ તેને ધીરેથી પૂછ્યું : ' તે રાજાના મેરને કેવી રીતે માર્યાં તે કહેને ?’
પ્રતિભા મેલી: એ દરાજ મારી દીવાલ ઉપર તે આવત જ હતા. દાણા ખાવાની લાલચે એ મારા આંગણામાં ઊતર્યાં એટલે મેં એક જ ઝટકાથી એની ગરદન મરડી નાખી અને હૃદયનું માંસ પકાવીને ખાઈ ગઈ, પછી પાંખો, પગ અને હાડકાં જમીનમાં દાટી દીધાં.'
રાજાને ધ્યાનમાં રાખીને ડોશી એટલી ‘ દીવાલ ! તુ યુ: સાંભળી લે આ પ્રતિભા શું કહે છે તે.
પ્રતિભા આ સાંભળીને સ્તબ્ધ બની ગઈ. એને સમજાઈ ગયુ કે ડેાશી દીવાલને કહેવાને બહાને કેાઈકને દશારા કરે છે. આ તે પડ્યત્ર હોય તેવુ લાગે છે.’
તે જ ધડીએ તે ખાલી : ગયું અને આંખે! ખૂલી ગઈ.
· એટલામાં તો મારુ સપનું તૂટી
આશ્ચર્યચકિત બની ડેાક્ષીએ પૂછ્યું : - તે શુ તુ... સપનાની વાત કરતી હતી ? `
પ્રતિભા : · તે! તમે શું સમજ્યાં ? હત્યા જેવું જધન્ય કાર્ય
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
