________________
-
(२५८)
+ सिद्धान्तसार.. अषधर गौतमस्वामी प्रमुख सिध्या तेनी परे सिध्या ते तीर्थसिखा. १ अ० तीर्थना श्रांतरे तार्थना विरहने विषे जातिस्मरणादिके करी लि. ध्या ते, तथा तीर्थ प्रवर्ताव्या विना सिध्या ते अतीर्थसिद्धा, मरुदेवी वत् . ५ ति पूर्वोक्त तार्थना जे स्थापनहार ते तीर्थंकर सिद्धा. ते श्री ऋषनदेववत् सर्व जाणवा.३ अति ने सामानिक केबली ब्लां गोलमादिकनी परे सिध्या ते थतीर्थकरसिद्धा. ४ स्व० स्वयमेव पोतेज जातिस्मरणादिक ज्ञाने करीने तत्वना जाण थया ते स्वयंबुझसिद्धा. ५ प० प्रत्येकबुद्ध जे कांश एक वृषन्नादिक वस्तु देखीने अनित्य नावनादिक, कारण, तेनी प्रतीते बुजया ते प्रत्येक बुद्धसिद्धा. ६ हवे स्वयंबुद्ध अने प्रत्येकबुझमां शुं विशेष होय ते कहे बोध १, उपधि २, श्रुत ३, अने लिंग. ४ ए चार प्रकारे फेर होय. हवे बाह्य प्रत्यय विना (को कारण विना दी) स्हेजेज जातिस्मरणादिके बुके तेने स्वयंबुद्ध कहीये. ते बे नेदे होय. तीर्थकर स्वयंबुझ अने अतीर्थकर-स्वयंबुझ भने बाह्य कारण देखीने प्रतिबोध पामे तेने प्रत्येकबुद्ध कहोये, करकं प्रमुख. ते निश्चे एकाकीज विचरे, पण गबवासी न होय, इति बौधी विशेष.
वली स्वयंबुझ्ने सात पात्रनां उपगर्ण, त्रण पडेमी, रजोहरणो अने मुखवस्त्रीका, ए बार उपगर्ण होय. (गाथा-पत्तं १ पत्ताबंधो र पायउवणंच ३ पायकेसरिया ४ पमिलायं ५ रयत्ताणं ६ गोड पायनियोगो तिणेवए ए पचागा १० रयहरणं ११ चेव होश मुहुपत्ति १५.) अने प्रत्येकबुद्धने तो जघन्य रजोहरण ने मुखवस्त्रिका ए बेज उपगर्ण होय; अने उत्कृष्टा सात मपगर्ण पात्रांना तथा रजोहरण अने मुहपत्ति ए नव उपगर्ण होय. ए उपध्य विशेष. ५ वली स्वयंबुद्धने पुर्व नवाधित श्रुत पण होय अने न पण होय, पण जेने पुर्व जवाधित श्रुत होय तेने लिंग देवता श्रापे, अथवा पोते गुरु पासे जइने ले. जो एकाकी विचरवा समर्थ होय तथा पोतानी श्छा होय तो एकाकी विचरे, महितो गुरु पासे गहमा रहे; अने जेने पुर्वाधित श्रुत न होय तेतो निश्चय गुरु पाले जश्मेज लिंग आदरे, अवश्य गड मांज रहे. अने प्रत्येकबुझ्ने
