________________
-
नावार्थः-हवे जुन ! चित्तप्रधान सरीखो श्रावक, जैन मार्गनो तथा नव तत्वनो जाण, तेणे केशोश्रमण मुनीराजकने विनंती करी के, हे स्वामी ! तमे प्रदेशीराजाने धर्म संनलावो तो श्रमण शाक्यादिकने, ब्राह्मणने अने मागता निखारी निझुकने घणो गुण याशे. एम सूत्र पाठमां कडं. हवे श्रमण ब्राह्मण अने निझुकने शो गुण थशे कहो ते कहो. शुं प्रदेशीराजा समज्याथी " श्रमण ब्राह्मण अने निक्षुक तरी जाशे” ए गुण कह्यो के “ राजाप्रदेशी समज्याथी श्रमण ब्राह्मण जिनुकने निदा सहेलाथी मलशे " ए गुण कह्यो ? तमे मतनो कदाग्रह बोमीने विचारो. ए पाउनुं साचुं रहश्य तो एम देखाय डे के, पहेला प्रदेशीराजा नास्तिक मतनो ( मिथ्यात्वि) हतो त्यारे परलोक, पुन्य, पाप मानतो न होतो, तेमज धनने सार जाणीने संचय करतो, पण दान पुन्य करतो नहोतो. तेथी चित्तप्रधाने केशीश्रमणने विनंती करी के, हे स्वामी ! प्रदेशीराजाने धर्म संजलावीने समजावो तो, अव्य अस्थिर जाणे, परलोक, पुन्य पाप माने, अने उदार चित थाय तेथी समण ब्राह्मणादिकने दान थापे, अने ए समण ब्राह्मण जिनुकने निदा सोहेलो मले. ए गुण थाशे एम कडं; पण जो चित्तप्रधाननी तमारा सरखी श्रद्धा होत, ने दान आपवामां पाप मानतो होत तो एम कहेवू जोइए के, हे स्वामी ! राजा प्रदेशी असंजतिने तथा श्रमण ब्राह्मणादिकने दान आपीने पाप करे बे, माटे श्राप तेने धर्म संजलावाने समजावो के, भाजपली असति श्रवृतिने दान आपे नही, ने एवं पाप करे नही,, तेम कहे जोशए; पण तमारा सरखी अशा चित्तप्रधाननी नहोती. तेमज केशीश्रमण मुनीराजनी पण तमारा सरखी श्रद्धा नहोती. जो होत तो चित्तप्रधानने एम केहेत के "हे चीत्त ! तमे अवयं समजाववानी विनंती केम करोबो ? हूं तो समण ब्राह्मणादिकने दान देवामां राजाप्रदेशीने पाप सावीश, के
आज पनी एबुं पाप करे नही;" पण केशीश्रमणनो तथा चित्तप्रधाननी दानमा पाप मानवानी तमारा सरखी का नहोती. वसी केशी
