________________
पमिकुछकुलं नपविसे, मामग्गं परिवजए; अचियत्तं-कुलं नपविसे, चियत्तं पविसे कुलं.॥१७॥ साणिपावारपिहियं, अप्पणा नावपंगुरे; कवा नोपणोखिजा, जग्गहं से अजाश्या. ॥ १७ ॥
अर्थः-प० लोकमां जे निषेध कुल होय अथवा सिझांतमां निषेध कुल २ ते कुले न० (साधु) न पेसे. मा0 जे घरनो धणी एम कहे के, मारे घेरे मां आवशो, ते घर प० साधु वर्जे. जे कुलने विषे साधु पेसवाथी क्रोध उपजे ते कुले न० साधु पेसे नही. चि॥ जे कुले साधुना पेसवाथी प्रीती उपजे ते कुले प० साधु पेसे. सा०त्रापमे करी, वस्त्रादिकना (पेच) पमदाए करी बारj ढांक्युं होय ते त्रापमादिक अ श्रापणपे स्वयमेय पोते ना नघाझे नही. का कमाम दीधुं होय ते नो उघामे नही. तेवारे शुं करे? 30 अवग्रह से ते घरना धणीनो अविना जाच्यां न जाय. कारण उपन्ये बते अवग्रह मांगीने उघामे.
नाबार्थः-हवे जुन ! था पाठमां एम कडं के, लोकमां तथा सिद्धांतमा निषेदनिक कुलमां साधु प्रवेश न करे, अने घरनो धणी वरजे तथा जे घरमां गयाथी साधुनी थप्रतित उपजे ते कुलमा साधु न जाय; पण जे घरमां गयाथी प्रीती नपजे ते घरमां साधु जाय. ते प्रवेश करवानी विधि कहे जे. सण, तापहुं, परेच, के कांबलो बांध्यो होय तो साधु नघामीने मांही जाय नही. तेमज कमाम वास्युं होय तो ते घरना धणीनी अवग्रह आशा माग्या विना नघामी घरमां जाय नही; पण प्रयोजन होय तो आज्ञा मागीने शणनुं तापहुं, परेच, कांबलो तया कमाम खोलीने मांदे जाय. ए जुर्ज ! श्री वीतरागदेवे तो कमाम खोलवानी आज्ञा दीधी जे.
तेवारे तेरापंथी कहे डे के, " सगर्नु तापहुं, परेच तथा कांबलो तो पोताना हाथे न खोलवो कह्यो, ते तो आज्ञा मागीने खोले; पण कमाम तो नज खोले.” तेनो उत्तर, हे देवानुप्रीय ! जो एम दे तो
