________________
(१०)
+सिदान्तसार..
खेखे तो एपण न राखवां जोइए. तेवारे तेरापंथी कहे जे के, अमे तो हिंगलो, हरताल श्रचित (वाटेला) राखीए बीए.” तेनो उत्तर. हे देवानुप्रीय! चश्मो पण क्यां सचित ले ? जेम हिंगलो, हरताल राखे ले तेमज चश्मा राखे . वली काचमां, पाषाणमां, पाणीमां अने तेलमां मोढुं देखे तो अतिचार कह्यो बे. ते मोंढुं देखवाने काच तो गमगम वा बे, पण पानां वांचवाने चश्मो तो राखवो क्यांय वज्यों नथी.
तेवारे तेरापंथो कहे जे के “ चश्मा विना अदर न सुके तेने सामा त्रण हाथ बेटे उनाने कीमी, कंथवादिक जोव शी रीते सुके ? तेवाने तो पाहार, पाणी लेवा जq तथा विहार करवो कल्पे नही.” तेनो उत्तर. हे देवानुप्रीय ! जो चश्माथी सुके तो आंधलाने पण सुमद् जो
ए. चश्माथी तो नाना श्रदरनो मोटो देखाय, अने तेथी करी घणी वार वांचतां नजर न ताणवी पझे तेथी चमावे . तेवारे तेरापंथी वली कहेले के “ नाना अक्षर चश्मा विना न देखाय तो नाना जीव मार्गमां शी रीते सूफे ?" तेनो नत्तर. हे देवानुप्रीय ! सूत्रना अर्थ- नाना अकरनुं पार्नु सामात्रण हाथ आधु राखे तो तमाराथी पण वंचाय नही; अने अक्षर न वंचाय त्यारे कीमी, कंथवादिक जीव तो घणा नाना , ते सामा त्रण हाथ बेटे उन्ना थका शी रोते सुजे? तमारी केहेणीने लेखे तो तमने पण श्राहार, पाणी लेवा जर्बु तथा विहार करवो कटपे नहि; कारणके तमने सामात्रण हाथथी अक्षर तो सुके नही. हवे तमे विहार करोगे तथा श्राहार पाणीने वास्ते जाउँ गे, ते तमारी केहेणीने लेखे तो तमे पण श्री वीतरागदेवनी आज्ञा बाहार गे.
हे देवानुप्रीय ! एवा खोटा चोज लगावीने श्रणसमजु जीवोना घटमां घोचा केम घालो बो? जीव तो चेतनपणाथी हाले चाले , तेथी सामा त्रण हाथ डेटेथी देखाय बे; पण अक्षर तो (जम) स्थिर , तेथी साझा त्रण हाथ डेटेथी मुझे नही. वली तमे कहो बो के “जी. वादिक न सुके तेथी हालवुज नदी.” त्यारे चार स्थावरनी अवगाहना जघन्य नत्कृष्टी आंगुलना असंख्यातमा लागे , त्रण विग्लंजिनी श्र
