________________
( ४३२ )
सिद्धान्तसार.
रासिया जहासेतच जीएसिया जीएणववदारंपठवेद्या. इच्चेए दियं पंचदिववदारं पठवेद्या. तं० आगमेणं १ सूए
२ आणा ३ धारणाए ४ जीएणं ५ जहाजहासे खागमे १ सू २ आणाए ३ धारणा ४ जीए ५ तहातहा पठवेद्या. से किमाहू नंते ! आगमबलिया समणानिग्गंथा इचेयं पंचविहंववदारं जयाजया जर्दिजदिं तयातया तदितहिं पिस्सि व सियं सम्मंववदारमाणे समणे निग्गंये आणा आरादए नवइ ॥
अर्थः-- पूर्ववत् जुन प्रश्न बीजे पांने १७१ में.
भावार्थ:- दवे या पाठमां तो श्रागमव्यवहार मानवो को. तीर्थंकर, गणधर, केवली, मनपर्यव ज्ञानी, श्रवधज्ञानी, चौद पूर्वधारी अने दस पूर्वधारी, एटलाने श्रागमव्यवहारी कहीये. तेमनी आझा प्रमाणे वर्तकुं दवे ते श्रागमव्यवहार न होय तो तेमनां परुप्यां सूत्र ( ते सूत्रव्यवहार ) प्रमाणे वर्ततुं. २ हवे सूत्रमां बोलनो जे निर्णय न होय ते श्राज्ञाव्यवहार प्रमाणे करवो. ३ खाझा देवावालो न होय तो धारणा व्यवहार मानवो. ( जेम धारणा होय तेम करवुं ); ४ अने धारणा न होय तो पांचमो जितव्यवहार मानवो (जेम वा वमेरा करता होय ते कर). ५ ए पांच व्यवहार मानतो थको आज्ञानो धाराधक थाय कयुं.
वे जु ! सूत्रमां जे बोलनो निर्णय न कर्यो होय ते पांचमा जित-व्यवहारे मानवो. जेम वमेरा करता याव्या तेम करतो थको ज्ञानो आराधक थाय कयुं. त्यारे जुन ! दे देवानुप्रीय ! सूत्र, पोथी, साड़ी, हींगलो, हरताल ने लेखा प्रमुख सर्व बोलनो " साधुए राखतुं के न राखनुं, " एवो सूत्रमां निर्णय कर्यो नथी; छाने देवर्द्धिगणि क्षमाश्रमण, जगवंतने सत्तावीसमे पाटे यया तेमणे सूत्र लख्यां त्यार पी साही, हींगलो ने चश्मा प्रमुख ज्ञाननां उपगर्ण साधु राखवा
