________________
+ सिद्धान्तसार..
श्रधिका कडेवाय; कारण के चोरतो धणीनुं धन चोरीने लइ जाय, पण धनना धणीने पाप तो न द जाय ? अने पमिमाधारी तो अन्न वस प्रमुख माल लइ जाय अने पाप द जाय. वली चोर तो जाऊ फामीने जातां श्रसंधारी (खानदान) होय तो जतावो (खबर) दे के “में तमारुं जाऊ फामीने माल काढयो माटे तमे कारी देजो; केमके रखे समारं काऊ मुबी जाय" एम जतावो करे; पण पमिमाधारी तो जतां जतावो पण न करे के " अरे नाइ ! तमे मने उलट नाव करीने दान देश धर्म सर्दह्यो होय तो तेनुं पाप मिथ्यात तमने लागे . तेनी आलो. वशा करी प्रायडित लश् शुद्ध थाजो.” एम जतावो पण न करे. एवा विश्वासघाती श्राप मतलबीथा तमारे लेखे श्राराधिक शी रीते थया हशे ? वली पमिमाधारीने दान दोधामा पाप होय तो ते माकण सरी. खा कहेवाय. जेम माकणने वीर वलगे त्यारे ते घरनां बालक डोमीने परायां बालक जोती फरे, तेम पमिमाधारीने जुख लागे त्यारे घरनुं पाप डोमीने लोकोने पाप लगावीने मबोवता फरे. वली जेम माकपने बालक मारवार्नु कहे तो नही, पण मंत्र शीखवे तेने पाप लागे. तेम जगवंत खावा खवराववानी आज्ञा तो न आपे; पण पमिमा वहेवानी विधि शीखवे. तेमां तमारे लेखे तो नगवंतने पण पाप लाग्युं हशे; पण एम जाणवू जे, पाप होत तो एवी करणी केम बतावत ?
वली पमीमाधारीने दान दीधामां पाप कहे जे तेने पुब्बु के, पमिमाघारीने तो पाप करवा, कराववा अने अनुमोदवाना त्याग , थने ते श्रागला पासे जश्ने मागे तेवारे जो दातारने पाप लागे तो पमिमाधारीने पाप कराव्याथो पमिमा नागे. त्यारे हवे पमिमा शी रीते साधी शकाय ते कहो. तेवारे तेरापंथी जवाब देवा असमर्थ; पण मनथी एवां कुहेत मेलवे ठे के " साधु श्रहार पाणी वधे तो अथवा काल, क्षेत्र नपरान्त रही गयो होय तो ते धरती उपर परवे; पण ते पमिमाधारी श्रावकने आपे नही. जो तेने श्राप्यामां धर्म होय तो साधु केम न पापे ? केमके साधुने पाप करवाना तो त्याग के, पण एतो ध.
