________________
सिद्धान्तसार
( २८३ )
पण ए जोग पचखाण साधु न करावे. तेम साधु पोताना खावापीवा ना पचखाण करावे, पण अनुकंपा आणीने दानदेवाना पचखाण न करावे; कारण के श्री जनमार्गना श्रावकनी करणी मां दानदेवुं निश्चे दीसे बे, ते माटे ए पचखाण न करावे. तमारी श्रद्धाने लेखे तो अनर्थादंग कर्मादानमां जाणीने ठाम ठाम सूत्रमां ए पचखाण कराववां जोइए; पण श्री वीतरागदेवनी एवी श्रद्धा नहोती. तमे मतने लीधे पहुती कुजुक्ति लगामोटो. वली प्रदेश राजा केशी श्रमण कने धर्म पाम्या पलां मिथ्यात्व (नास्तिक मति) हता, ते दिननां लक्षण वर्णव्यां, तेमां कच्युंके, लोढ़ी खरड्या हाथ रहेढे, दीवीने अदीवी कढेबे, अदीठीने दीवी कहे, इत्यादिक अनेक पापनां कर्तव्य करतो को; पण एम न कर्तुं के, दान दया रूपी पाप करे बे. वली जगवतीजीना पंदरमा शतकमां विमलवाहन राजानां लक्षण वर्णव्यां. तीहां 'श्रमण पिककुल' कह्यो, पण दान देतो दया पालतो कह्यो नथी. वली जंबुद्विप पन्न तिमां वामचिलाया अनार्थ वर्णव्या. ते वर्णनमां पण दान दया वर्णवी नथी. त्यारे हे देवानुप्रीय ! दान दयामां पाप होय तो क्यांकतो वीतरागदेव उपदेश पक्षमां पापमां वर्णव करत; पण वीतरागदेवनी तमारा सरखी श्रद्धा नहोती एम जाणजो.
वली तेरापंथी कहे ठेके, " संजति तिने दान देवु क्यां क ?" तेनो उत्तर. हे देवानुप्रीय ! प्रथम तो श्री तीर्थंकर माहाराजे दान देवानी रीती चलावी बे. पहेलां त्रणसोने श्रव्यासी क्रोम एसी लाख सोनैया वरस दीवस सुधो वरसोदान दइने पछी दीक्षा ले बे. ते संजति तिने दान दे तेमां जो पाप होय तो, ए पापनी स्थिति तीर्थंकरदेव केम राखे ते कहो. तेवारे तेरापंथ कहे बे के "तीर्थंकर तो पड़ेai adil aोग जोगवे बे, राज्य करे बे तथा स्नानादिक अनेक पा पनां काम करे ढे, सेम ए पण पापनुं काम छे." तेनो उत्तर. हे देवानु प्रीथ ! ए जोगादिक तो पूर्व जवना कर्मना उदयनाव (जोगावली कर्म) हे से जोगवे . ए तो अर्थ- पापमां के पण दान देखूं ते कपा कर्मनो
