________________
૬૫
જીવન-સાધના જઈ ભિન્ન ભિન્ન કલ્પનાઓ કરશે અને કાં તે ભ્રમ ગણું વાળશે, પણ તેનું સમાધાન અહીં જ ટપકાવી દઉં છું.
‘તમે મને સ્ત્રી સંબંધી કંઈ દુઃખ લેખશે નહિ; લક્ષ્મી સંબંધી દુઃખ લેખશે નહિ; પુત્ર સંબંધી લેખશે નહિ; કીર્તિ સંબંધી લેખશે નહિ; ભય સંબંધી લેખશે નહિ; કાયા સંબંધી લેખશે નહિ; અથવા સર્વથી લેખશે નહિ. મને દુઃખ બીજી રીતનું છે. તે દરદ વાતનું નથી, કફનું નથી કે પિત્તનું નથી; તે શરીરનું નથી, વચનનું નથી, કે મનનું નથી; ગણે તે બધાંયનું છે અને ન ગણે તે એકેનું નથી, પરંતુ મારી વિજ્ઞાપના તે નહિ ગણવા માટે છે, કારણ એમાં કઈ ઓર મર્મ રહ્યો છે. - “તમે જરૂર માનજે કે, હું વિના દીવાનાપણે આ કલમ ચલાવું છું. રાજચંદ્ર નામથી ઓળખાતે વવાણિયા નામના નાના ગામનો, લક્ષ્મીમાં સાધારણ એ, પણ આર્ય તરીકે ઓળખાતા દશાશ્રીમાળી– વૈશ્યને પુત્ર ગણાઉં છું. આ દેહમાં મુખ્ય બે ભવ કર્યા છે, અમુખ્ય હિસાબ નથી. નાનપણની નાની સમજણમાં કેણ જાણે ક્યાંથી મેટી કલ્પનાઓ આવતી. સુખની જિજ્ઞાસા પણ ઓછી નહોતી. અને સુખમાં પણ મહાલય, બાગબગીચા, લાડીવાડીનાં કંઈક માન્યાં હતાં, માટી કલ્પના તે આ બધું શું છે તેની હતી. તે કલ્પનાનું એકવાર એવું રૂપ દીઠું , પુનર્જનમે છ - સા - ૫
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
