________________
જીવનસાધના
શ્રીમદ્દ સં. ૧૫રમાં પિટલાદથી કાવિઠા પધાર્યા હતા.
એક દિવસ ઝવેર શેઠને મેડે શ્રી પ્રાગજીભાઈ નામના એક ભાઈએ શ્રીમને બેધ સાંભળીને શ્રીમને કહ્યું:
ભક્તિ તે ઘણીચે કરવી છે. પણ પેટ ભગવાને આપ્યું છે તે ખાવાનું માગે છે, તેથી શું કરીએ? લાચાર છીએ!”
શ્રીમદે પૂછ્યું: તમારા પેટને અમે જવાબ દઈએ તો?” એમ કહીને શ્રીમદે ઝવેર શેઠને ભલામણ કરતાં કહ્યું:
તમે જે ભોજન કરતા હો, તે એમને બે વખત આપજે ને પાણીની મટકી આપજે અને આ અપાસરાના મેડા ઉપર બેઠાબેઠા ભક્તિ કરે; પણ શરત એટલી કે નીચે કોઈને વરઘેડે જાતે હેય અથવા બૈરાં ગીત ગાતાં જતાં હોય, તો પણ બહાર જવું નહિ. સંસારની વાત ન કરવી. કેઈ ભક્તિ કરવા આવે તે ભલે આવે, પણ બીજી કંઈ વાતચીત કરવી નહિ. તેમ સાંભળવી નહિ.” પ્રાગજીભાઈ એ સાંભળીને બેલી ઊઠયાઃ
એ પ્રમાણે તે અમારાથી રહેવાય નહિ!” એટલે શ્રીમદ્દ બોલ્યાઃ
આ જીવને ભક્તિ કરવી નથી, એટલે પેટ આગળ ધરે છે. ભક્તિ કરતાં કે ભૂખે મરી ગયે? જીવ આમ છેતરાય છે!”
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
