________________
જીવનસાધના
૨૧૩
અહીં એક પ્રસંગનું સ્મરણ કરવું જરૂરી છે. ઈડરના સમાગમમાં એક વખતે આમ્રવૃક્ષ નીચે શ્રીમદે મુનિઓને કહ્યું હતું :
“મુનિઓ, જીવની વૃત્તિ તીવ્રપણામાંથી પણ નરમ પડી જાય છે. અંબાલાલની વૃત્તિ અને દશા, પ્રથમ ભક્તિ અને વૈરાગ્યાદિના કારણે લબ્ધિ પ્રગટાવે તેવી હતી, તે એવી કે ત્રણ ચાર કલાક બેધ કર્યો હોય તે બીજે દિવસે કે ત્રીજે દિવસે તેને લખી લાવવા કહીએ તે તે બધું અમારા શબ્દોમાં જ લખી લાવતા. હાલ પ્રમાદ અને લેભાદિનાં કારણથી વૃત્તિ શિથિલ થઈ છે, અને તે દેષ તેનામાં પ્રગટ થશે એમ અમે બાર માસ પહેલાંથી જાણતા હતા.
એ સાંભળીને શ્રી લલ્લુજીના મનમાં ખેત ઉત્પન્ન થયે. તેમણે શ્રીમદને પૂછયું: “શું તે એમ ને એમ જ રહેશે?”
ત્યારે શ્રીમદે કહ્યું:
મુનિ, ખેદ કરશે મા. જેમ નદીના પ્રવાહમાં તણાતું પાંદડું કોઈ એક જાળા આગળ અટકી જાય, પણ ફરી પૂરપ્રવાહના વહનમાં જાળાથી જુદું પડી છેક મહાસમુદ્રમાં જઈ મળે. તે પ્રમાણે તેને પ્રમાદ અમારા બેધથી દૂર થશે અને પરમપદને પામશે.”
અમદાવાદમાં એક દિવસે શ્રીમદે શ્રી દેવકરણજીને કહ્યું :
અમે સ્ત્રી અને લક્ષમી બંને ત્યાગ્યાં છે; અને સર્વ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
