________________
જીવનસાધના
૧૬૫
મોરબીને વતની લલ્લુ નામને કર ઘણાં વર્ષ શ્રીમને ત્યાં કામે રહ્યો હતો.
મુંબઈમાં તેને ગાંઠ નીકળી હતી. શ્રીમદ્દ તેની જાતે સારવાર કરતા. પિતાના ખેાળામાં તેનું માથું મૂકી અંત વખત સુધી તેની સારસંભાળ તેમણે લીધી હતી.
એક વખત શ્રીમદે વાતચીત કરતાં કહેલું:
જ્યારે શેઠ નેકર તરીકે પગારથી રાખે છે, ત્યારે તે શેઠ નેકરના પગાર કરતાં વધારે કામ લેવાની બુદ્ધિ રાખે છે. નેકર રહેનાર માણસ ગરીબ સ્થિતિમાં હોવાથી તે બિચારે વેપાર આદિ કરી શકતું નથી. જોકે તે માણસ વેપાર આદિ કરી શકે તેમ છે, પરંતુ પૈસાનું સાધન નહિ હેવાથી નેકરી કરે છે.
“શેઠ નેકર પાસેથી પગાર કરતાં વિશેષ લાભ મેળવવા બુદ્ધિ રાખે, તે તે શેઠ તે નેકર કરતાં પણ ભીખ માગનાર જેવો પામર ગણાય. શેઠ જે નેકર પ્રત્યે એવી ભાવના રાખે કે આ પણ મારા જેવું થાય, તેને શેઠ ઘટતી સહાય આપે, તેના પર કામને ઘણે
જે હોય તે તે વખતે કામમાં મદદ આપે વગેરે દયાની લાગણું હેય, તે શેઠ શ્રેષ્ઠ ગણાય.”
એક દિવસ સાંજે વાળુ કરીને શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર શેઠ ત્રિભુવનદાસ ભાણજી સાથે મુંબઈના ચર્ચગેટ વિસ્તારમાં આવેલા બૅન્ડ-સ્ટેન્ડ તરફ ફરવા ગયા હતા.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
