________________
ર૬
૫ આચાર્ય દેવો ભવઃ
રોજિંદી નિયમિત સફાઈને દસ-બાર દિવસ થયા હશે. શ્રી શિવાભાઈ જે. પટેલે મુનિશ્રીને કહ્યું : “મહારાજશ્રી, સફાઈ કામનો પ્રભાવ આખા શહેર પર સરસ પડ્યો છે. ચોરે ને ચૌટે વાતો થાય છે : મુનિશ્રીએ આ સરસ કાર્યક્રમ આપ્યો છે. મને એક વિચાર આવે છે કે મહિનો થાય ત્યારે માસિક સમૂહ સફાઈ દિન ઉજવીએ.’'
મુનિશ્રી તો આવી વાતને તરત જ પકડી લે. અને નક્કી કરી નાખ્યું સવારે ચાર કલાકનો કાર્યક્રમ રાખવો. ૩૦ હજાર જેટલી વસતિના વિરમગામ શહેરના ત્રીસ વિભાગ પાડ્યા. ત્રીસ સફાઈ ટુકડીઓ બનાવવી. ઊભાં ઝાડું, ટોપલા, કોદાળી, પાવડા, તબડકાં વગેરે સાધનો લાવવા માટે આર્થિક મદદ પણ મેળવવી. મ્યુનિ. સાથે મળીને આયોજન ગોઠવવું. સફાઈકામ કરવા માટે મહોલ્લે મહોલ્લે પ્રચાર કરી સ્વયંસેવક ભાઈ-બહેનોની યાદી કરવી. એમ વ્યવસ્થિત આયોજન કરવામાં આવ્યું.
રોજ બપોરના બેએક કલાક મુનિશ્રી, મણિભાઈ પટેલ, શિવાભાઈ પટેલ, છોટુભાઈ વસનજી મહેતા, બેએક વિદ્યાર્થી યુવાનો કોઈ કોઈ વખત અમે સફાઈ સમિતિના સભ્યો પૈકીનાઓ એમ મહોલ્લામાં જતા. સભા રાખતા. મુનિશ્રી સફાઈનું મહત્ત્વ સમજાવે. સ્વયંસેવા આપનારાનાં નામો લખાય.
પ્રથમ દિવસે જ એક નવતર દૃશ્ય અમારા અને રસ્તે જતા સહુ કોઈના જોવામાં આવ્યું.
સુતાફળીના ચોકમાંથી બપોરે મુનિશ્રી સાથે અમે નીકળ્યા. જાહેર રસ્તાની બાજુમાં જ નાનાં ભૂલકાંઓએ કરેલી ફૂલવડી (મળની ઢગલીઓ) ઉપર મુનિશ્રીએ હાથમાં રાખેલી ઝોળીમાંથી રખ્યા કાઢી, અને મળની ઢગલીઓ ઉપર નાખીને તે ઢાંકી દીધી.
અમે સહુ આશ્ચર્યચકિત કે દિગ્મૂઢ જેવા બનીને આ દશ્ય જોઈ જ રહ્યા. એક જૈન સાધુ આ રીતે ધોળે દિવસે જાહેર રસ્તા પર થતી ગંદકીને ઢાંકી સ્વચ્છતાના સંસ્કારને જાગૃત કરી રહ્યા હતાં. એવી સમજણ તો થોડીવાર રહીને થઇ. શરૂમાં તે મારે શું કરવું ? તેની કંઈ ગમ જ ન પડી. આખા રસ્તે મુનિશ્રીએ આ કાન કરીને તેઓ એક આદર્શ આચાર્ય છે તે સહેજ સિદ્ધ કર્યું. એટલી બધી સહજતાથી આ બન્યું કે, જાણે રોજિંદી કામગીરીનો આ એક ભાગ
સંત સમાગમનાં સંભારણાં
