________________
પાણી માટે ઉજાગરા કરીને ચોકી કરવી પડે ! તાળાં મારવાં પડે ! પાવલા પાણી માટે વલખાં મારતા લોકોની આ દુ:ખદ અને કરુણ સ્થિતિ જોઈ સંતના હૃદયમાંથી કરુણા કાવ્ય Úર્યું.
તળાવમાં કૂપ અનેક ગાળી
ચોકી કરે રાત્રિદિને, ખડખડાં... શહેરમાં જ્યાં મીઠાં પાણી પુષ્કળ છે ત્યાં ઘેર ઘેર નળ દ્વારા પાણી અપાય છે અને એની પાછળ પુષ્કળ પાણી ખર્ચ કરવામાં આવે છે. આ પુષ્કળ ખર્ચ જરૂરિયાત માટે નથી, વધારાની સગવડ માટે છે. જ્યારે ગામડાંમાં તો પાણી એ પ્રાથમિક જરૂરિયાત છે તે જ મળતું નથી. જો શહેરોમાં સગવડ માટે ખર્ચ થાય છે તો ગામડાંમાં અનિવાર્ય એવી પ્રાથમિક જરૂરિયાત માટે ખર્ચ કેમ નહીં ?
મુનિશ્રીની ભાવના ઈશ્વરી પ્રેરણાથી ફળી. ૭૮ ગામને પાણી પુરવઠાની એક કરોડ ચાર લાખ રૂપિયાની-ભાલ પાઈપ લાઈન યોજના ૧૯૪૫માં મુંબઈ સરકારે મોકલી આપી
ગુલામીના એ કાળમાં કોઈ કલ્પના સરખી કરી શકે તેમ ન હતું કે આવા સાવ પછાત વિસ્તારમાં આવડી મોટી રકમની યોજના મંજૂર થાય. પણ સંતપુરુષની સંકલ્પશક્તિ અને સપુરુષાર્થ શું નથી કરતાં ?
સ્વરાજ મળ્યું અને સ્વરાજ સરકારે આ યોજના મંજૂર કરી. આ વાત જાણી આખો પ્રદેશ આશ્ચર્ય પામ્યો, જાણે કે ચમત્કાર થયો ! એ રીતે પાવળા પાણી માટે વલખાં મારવાનું દૃશ્ય ભૂતકાળનું સ્વપ્ર બની ગયું.
૧ ‘જીવરાજ’-વ્યક્તિનું નામ કેમ ?
વિશ્વવાત્સલ્યના ૧-૩-'૯૬ના અંકમાં “સંત સમાગમનાં સંભારણાંમાં ‘ભાલ પાઈપ લાઈન યોજના” કઈ રીતે સાકાર બની તે પ્રસંગ ટાંક્યો છે. આ યોજના તૈયાર કરનાર સંસ્થા હતી : “જીવરાજ ભાલ નળકાંઠા જલ સહાયક સમિતિ તેના પ્રેરક મુનિશ્રી હતા. પ્રમુખ શ્રી ગુલામરસુલ કુરેશી અને મંત્રી શ્રી છોટાલાલ વસનજી મહેતા હતા. આ સમિતિમાં ‘જીવરાજ' નામ કેમ જોડાયું ? અને મુનિશ્રીએ પોતાની પ્રેરણા કે માર્ગદર્શન નીચે સ્થપાયેલી સંસ્થાના નામમાં આમ વ્યક્તિનું નામ કેમ જ શું ? એ ઈતિહાસ જાણવા જેવો છે.
સંત સમાગમનાં સંભારણાં
