________________
ર
સહુ સભ્યો રાજી થયા, સંમત થયા, અને સમિતિનું નામ “જીવરાજ ભાલ નળકાંઠા જલસહાયક સમિતિ” રાખવામાં આવ્યું. પછી તો એ નામે લાખો રૂપિયાનાં ફંડો થયાં. તળાવો ઊંડાં કરવાં, ઓવારા, હવાડા, કૂવા બંધાવવા, પરબો બેસાડવી વગેરે ઘણાં કામો થયાં. ‘જન્મભૂમિ‘ના તંત્રી અમૃતલાલ શેઠે ઘણો સહકાર આપ્યો. લેખો લખ્યા પ્રચાર કર્યો. મુનિશ્રીએ આ કામમાં ગામનો શ્રમફાળો અને સ્થાનિક લોકોની કામમાં સક્રિય સામેલગીરીનું તત્ત્વ ત્યારે ૧૯૪૩૪૫ ના વર્ષોમાં પણ દાખલ કરાવી અમલ કરાવવામાં પ્રેરણા આપી હતી.
પછી તો પાઈપ લાઈન દ્વારા જ ગામેગામ પાણી આપવાની યોજના કરવી એ જ કાયમી ઉપાય છે એમ સમજીને તે યોજના સમિતિએ તૈયાર કરી. મુંબઈ સરકારે મંજૂર કરી. અને હવે તો માત્ર ભાલમાં જ નહિ જ્યાં જ્યાં જરૂર છે ત્યાં ત્યાં આવી પાઈપ લાઈન યોજના દ્વારા પાણી પહોંચાડવાનું કામ ગુજરાતમાં અને દેશભરમાં ચાલે છે.
મૂળમાં શું છે ? એ સમજીએ શુભને સંકોરીએ તો ચેતના વહેલીમોડી જાગે જ છે.
૧૦ સોનાની ડાંગર
મુનિશ્રી સંતબાલજીના ચાતુર્માસ સાણંદમાં ચાલતા હતા. ભાલ નળકાંઠાના ખેડૂતોએ મુનિશ્રી પાસે આવીને વેદના રજૂ કરતાં કહ્યું : ‘અમે તો બંને બાજુથી લૂંટાઈએ છીએ. અમારા ઘઉં અને ડાંગર સરકાર બાંધેલ ભાવે લઈ જાય છે. પણ અમને એકેય વસ્તુ બાંધ્યા ભાવે મળતી નથી, કરવત જતાંયે વહેરે અને વળતાંયે વહેરે એમ અમારે તો બંને બાજુથી વહેરાવાનું જ છે. કાં તો અમને બાંધ્યા ભાવે વસ્તુ આપે, અને કાં તો ઘઉં ડાંગર છૂટાં કરે, મહારાજશ્રી આનું કાંક કરો.' ખેડૂતોનું દુ:ખ સાચું હતું. મુનિશ્રી અનાજના અંકુશોની પરિસ્થિતિ વિશે ચિંતિત હતા. તેમણે ગુજરાતના ટોચના રચનાત્મક કાર્યકરોને સાણંદ બોલાવી આ પ્રશ્નની છણાવટ કરી, અને એક નિવેદનમાં અંકુશ ઉઠાવી લેવાનો અને ખેડૂતોને પોપાતા ભાવ આપવાની માગણી કરી. સરકારની દલીલ એ હતી કે અંકુશો ઉઠાવી લેવામાં આવે પછી વાજબી ભાવથી ખાનારને અનાજ મળશે અને કાળા બજાર કે સંગ્રહખોરી નહીં થાય એની ખાતરી શું ?
સંત સમાગમનાં સંભારણાં
