________________
se
દાદાએ વિસ્તારથી વર્ણન કરીને પરિસ્થિતિ સમજાવી.
મુનિશ્રીએ અમારી સામે જોયું અને ફલજીભાઈને પ્રશ્ન કર્યો : ‘કેમ ? કંઈ થઈ શકે ?’
ફલજીભાઈ ક્ષણેક અટક્યા થોડું વિચારીને બોલ્યા : ‘દાદા, ઘઉં જોઈએ કેટલા ?’
રવિશંકર મહારાજને સૌ દાદાના નામથી જ સંબોધતા.
‘એકરે મણનો વાવો છે, લાખ એકરમાં વાવણી થશે. એક લાખ મણ જોઈએ.' દાદાએ કહ્યું.
વળી ફલજીભાઈ થોડું અટક્યા અને બોલ્યા : એક વાત છે, ભાલના ખેડૂતોમાં કેટલાક એવા નીકળે કે જે બમણું બી સંઘરે છે. એક વખતનું વાવેતર નિષ્ફળ જાય કે ખપેડી ખાઈ જાય તો બીજી વખત વાવવા જોઈએ. સુખી અને પહોંચતા ખેડૂત આમ બી સંઘરે છે ખરા. બીજા ખેડૂતો પણ બી કે ખાવાના સંઘર્યા હોય એમાંથી થોડો વધારો પાડી શકે, અને આ તો પડોશી ખેડૂતને બીની મદદ કરવાની વાત છે. એટલે ભાલનો ખેડૂત જવાબ તો આપે, પણ એ વાતનો વિચાર ક૨વા જેવો લાગે છે કે,
દિવસો ખૂબ ટૂંકા છે. કહેવત છે કે ‘ઘી તાવણી અને ઘઉં વાવણી’ એમાં એક દિવસનુંયે મોડું - વહેલું ન ચાલે. સ્વાતિનક્ષત્રમાં તો વાવવા જ જોઈએ. અને એ તો દાદા કહે છે તેમ પંદર - વીસ - પચ્ચીસ દિવસ બાકી છે.ગામેગામ ફરવું, ખેડૂતોને સમજાવવા, ઘઉં ગામડાઓમાંથી ભેગા કરવા, અને રાધનપુર તરફ (બનાસકાંઠામાં) પહોંચાડવા એ કામ એટલા ટૂંકા દિવસોમાં પૂરું થાય કે કેમ ?
છતાં પ્રયત્ન કરી છૂટીએ, પણ દાદા, એક કામ કરો. અમને એક જીપ લાવી આપો, તો ઝડપથી થોડા ગામોમાં અમે જઈ આવીએ, અને કેવો જવાબ મળે છે એ જરા જોઈ લઈએ એટલે ખ્યાલ પણ આવી જાય
આમાં કેટલું થઈ
શકે એમ છે ?
--
ફલજીભાઈએ વિસ્તારથી વિચારો જણાવ્યા. દાદાએ મોં મલકાવતાં કહ્યું, ‘જીપ તો કાલ આવી જાોને !' તરત જ ફલજીભાઈ બોલ્યા : તો પછી એકબે વાતો બીજી પણ છે. દિવાળીનાં પરબ આવે છે. કારતકી પૂનમનો વૌઠાનો મેળો પણ આવશે. ખેડૂતોના હાથમાં અત્યારે પૈસા ના હોય. એટલે ઘઉં ના
સંત સમાગમનાં સંભારણાં
