________________
પૈસા રોકડા તરત ચુકવાઈ જાય એમ કરવું પડે. બીજી વાત છે, ઘઉંના તોલની. ચોમાસામાં રસ્તા ખરાબ થયા હશે. ગામે ગામથી તાલુકા ગોડાઉન ઉપર કોઈ ઘઉં લઈને જશે નહિ. વળી બધા જ ખેડૂતો અત્યારે ઘઉંનું બી ફૂવાળિયામાંથી કાઢી સાફ કરવાની તૈયારીમાં હશે. એટલે કોઈને તાલુકે જવાની ફુરસદ પણ નહીં હોય. ગામડે બેઠા જ ઘઉં તોલવા પડે ત્યાં લઈ જવાની વ્યવસ્થા આપણે જ કરવી પડે. જો કે આ તો પેલી કહેવત જેવું છે : છાશ છાગોળે, ને ઘેર ધમાધમ. હજુ તો આપણે ગામડે જઈએ અને ખેડૂતો શું જવાબ આપે તેના પર જ બધો આધાર છે.” ફલજીભાઈના કોઠાડહાપણે આવનારી વહેવારુ મુશ્કેલીઓ અને સાથે સાથે એનો ઉકેલ પણ બતાવી દીધો.
એમના કહેવામાં સાવધાની સાથે આત્મવિશ્વાસ પણ હતો.
મુનિશ્રીએ કહ્યું : “તમારા મંડળનો પાયો જ નૈતિકભાવથી મંડાયો છે. એટલે ખેડૂતો આવા કામમાં જરૂર સહકાર આપશે જ એવી શ્રદ્ધા સાથે પુરુષાર્થ કરી છૂટો. પછી તો તરત એક નાની સરખી અપીલ ભાલના ખેડૂતોને ઉદ્દેશીને ખેડૂત મંડળ તરફથી તૈયાર કરવામાં આવી. મુનિશ્રી અને દાદાએ પણ એ અપીલનું સમર્થન કર્યું. છપાવીને ભાલનાં લગભગ ૭૦-૮૦ ગામોમાં પહોચાડવી એમ નક્કી કર્યું. દાદાયે બીજા જ દિવસે જીપ મોકલે. તેમાં ભાલનાં મોટાં મોટાં બધાં ગામોમાં ફરી લેવું. ખેડૂતોને ઘઉંના રોકડા પૈસા આપવા. ઘઉનો તોલ કરવો અને બનાસકાંઠામાં પહોંચાડવા. એ બધી જવાબદારીને ટૂંકા ગાળામાં આપણે નહીં પહોંચી શકીએ. આપણે મદદ પૂરેપૂરી કરીએ પણ એ બધી જ જવાબદારી તો. સરકારે જ સંભાળવી જોઈએ. આમ વિચારણા કરીને તરત સાંજની ગાડીમાં ફલજીભાઈ જવારજ ગયા અને દાદા સાથે જીપ લેવા હું અમદાવાદ ગયો. એક મિલ માલિક શ્રી રતિલાલ ખુશાલદાસ શાહની જીપનું નક્કી કર્યું. અમદાવાદ જિલ્લાના કલેકટર તે વખતે પિમ્પટકર એક અક્ષર પણ બોલ્યા વિના અમારી વાત સાંભળી રહ્યા. પછી એક જ પ્રશ્ન પૂછ્યો : “આમાં મારે શું કરવાનું ?”
અમે નીચે પ્રમાણે વ્યવસ્થા કરી આપવાની વાત કરી :
૧. ધંધૂકા અને ધોળકા એમ બન્ને તાલુકામાં ઘઉં ખરીદવાનાં કેન્દ્રો ગામડામાં શરૂ કરી દેવાં.
૨. ઘઉં તોલવાના સાધનો, માણસોનો જરૂરી સ્ટાફ અને મોટર ટ્રકોની વ્યવસ્થા દરેક કેન્દ્ર પર કરવી.
સંત સમાગમનાં સંભારણાં
