________________
૪૨
પટેલનો વાંધો ચાલ્યો નહિ. કાળે કરીને તો ગૂંદી આશ્રમના ઘરે ઘરના રસોડા સુધી અને આશ્રમના સમૂહ ભોજનના રસોડાના રસોઇયા તરીકે વર્ષોથી ભંગી પરિવારનાં સ્ત્રી-પુરુષો વિના રોકટોક અને માન-આદર સાથે પહોંચી ગયાં છે.
પ્રદેશ આખો આ જાણે છે, અને આશ્રમને રસોડે ભંગી રસોઇયાના હાથે બનેલી સ્વાદિષ્ટ વાનગીઓ વિના સંકોચે બ્રાહ્મણથી ભંગી સુધીની બધી જ્ઞાતિના લોકો જમે છે. ગૂંદીનો ઝીણાભાઈ નામનો ભંગી બાળક આશ્રમમાં જ ભણ્યો, મોટો થયો અને કુશળ રસોઇયો બનીને આજે ઝીણા મહારાજ તરીકે આખા પંથકમાં ઓળખાય છે.
બેઠી ક્રાંતિ કહો કે ઉત્ક્રાંતિ કહો તેનું દર્શન અહીં થાય છે. સમાજ પરિવર્તન માટે અપાર ધીરજ અને સામસામા સંઘર્ષ કરીને નહિ પણ માનસ પરિવર્તન કરીને થતા આવા ફેરફારો પણ સમાજશાસ્ત્રીઓને એક અભ્યાસ કરવા જેવો વિષય પૂરો પાડે છે.
- આજે તો સાતમાંથી ૭૦ ઘર પોતાનાં થયાં છે. છાણિયા ઘઉં તો કદાચ યાદ પણ નહિ આવતા હોય. વાસીદાં, ટાઢા રોટલા સદંતર બંધ થયા છે. કેટલાય પ્રાથમિક શિક્ષકો બન્યા. અમદાવાદ નોકરી ધંધે પણ વળગ્યા.
૫૦ વર્ષ પહેલાં થયેલા સંત સમાગમનું આ સંભારણું આજે પણ સહુને ધન્યતાનો અનુભવ કરાવે છે.
૧૦ તપનું સામાજિકરણ સન ૧૯૫રનું ચાતુર્માસ મુનિશ્રીનું ખસ (તા. ધંધૂકા)માં હતું. એક રાત્રે પ્રાર્થના સભા પત્યા પછી પડખેના ગામ બગડનાં એક કુંભાર ડોશીમા મુનિશ્રીને એકલા મળવા આવ્યાં.
એકાંતમાં બેસી રડતી આંખે આંસુ સાથે પોતાની આપવીતી એમણે મુનિશ્રીને કરી. સાર એ હતો કે, પોતાના ઘરમાં ચોર લોકોએ રાતે ખાતર પાડ્યું. ગરીબના ઘરમાં તો બીજું શું હોય, પણ જે કંઈ હતું તે વાળી-ચોળીને સાફ કરી નાખ્યું છે. થોડાં કપડાં, થોડા વાસણ અને ચાંદીના દાગીના મળી રૂપિયા પાંચસોની મતા ચોરાણી છે, બરવાળા પોલીસ થાણામાં ફરિયાદ તો કરી છે, પણ કંઈ થયું નથી. ગામમાં તો ચોર કોણ કોણ છે એનાં નામ સાથે વાતો પણ થાય છે. આ ચોરી કરનાર ગામના જ કાઠી છે. બધા જાણે છે. પણ વાઘને
સંત સમાગમનાં સંભારણાં
