________________
૨૦.
હોય એમ સ્વસ્થતા, સ્વાભાવિકતા, શાંતતા અને સમતાના ભાવો મુનિશ્રીના મુખ પર સ્પષ્ટ દેખાઈ આવતા હતા. આચરણ કરીને જ ધર્મનો વહેવાર વ્યાપક કરી શકાય છે એ શીખ આપતા એક આચાર્યનાં દર્શન મુનિશ્રીમાં થયાં, “આચાર્ય દેવો ભવ'નું - સૂત્ર સાર્થક થતું જોયું.
મને સફાઈકામના પહેલા દિવસે મનમાં “ધરતી મારગ આપે તો સમાઈ જઉં” એવી જે શરમની લાગણી થઈ આવી હતી તે યાદ આવી. અને તરત મુનિશ્રીનું આજનું આ આચરણ જોઈને શરમ તો ભોમાં ભંડારાઈ ગઈ, પણ ગૌરવનો ભાર અનુભવ્યો. જાતને ધન્ય માની.
માસિક સમૂહ સફાઈમાં ૨૯૦ ભાઈઓ-બહેનોએ ઉત્સાહ અને ઉમંગથી ભાગ લીધો. જેમાં વિદ્યાર્થી યુવા-યુવતી-વેપારી-વકીલો-ડૉક્ટરો-મજૂરો-ખેડૂતો સહુએ સુંદર કામ કર્યું. પૂરો સમય સફાઈકામ કરીને સહુ થાકીને લોથપોથ થઈ ગયા જણાયા. પણ વિરમગામ આખું પહેલી જ વાર સ્વચ્છ બન્યું.
ગંદકી, કચરાના ઢગલા ગાડાંનાં ગાડાં ભરીને મ્યુનિ.એ શહેર બહાર ઘુસડિયામાં ઠાલવ્યાં. આખું વિરમગામ આવું ચોખ્ખું કોઈ વખત જોવામાં નથી આવ્યું, એમ લોકો વાતો કરતા હતા.
મુનિશ્રીના ચાતુર્માસ પૂરા થવાના છેલ્લા દિવસોમાં વિરમગામ શહેરના મહોલ્લાઓની સ્વચ્છ-સુશોભિત અને સુઘડ મહોલ્લાઓની સ્પર્ધા રાખી અને પ્રથમ નંબરે જે આવે તેમને પુરસ્કાર આપવાનો કાર્યક્રમ રાખ્યો. સફાઈ સમિતિના સભ્યો કે જેમણે આખા ચોમાસામાં નિયમિત રોજિંદી એક કલાકની સફાઈનું કામ કર્યું હતું તેમને પ્રશસ્તિપત્ર અને ચાંદીનો બિલ્લો પુરસ્કાર રૂપે આપી જાહેર સભામાં એમનું સન્માન કર્યું. મુનિશ્રીના વિદાયમાન અને સફાઈકાર્ય સન્માન સ્પર્ધાનો કાર્યક્રમ, શ્રી બબલભાઈ મહેતા અને ગૂજરાત વિદ્યાપીઠના શ્રી મગનભાઈ દેસાઈના પ્રમુખસ્થાને યોજવામાં આવ્યો હતો. આ જાહેરસભા જેવી મોટી જાહેરસભા અને મુનિશ્રીને આપેલ વિદાય વખતે જોડાયેલાં ભાઈ-બહેનોની વિશાળ સંખ્યા વિરમગામમાં અગાઉ ક્યારેય જોવા ન મળ્યું હોય તેવી વિશાળ હાજરી અને ભક્તિશ્રદ્ધાથી ભરપૂર એવી યાદગાર સંભારણા રૂપ બની હતી. જિનમાં વિદાય વેળાએ મુનિશ્રીએ રચેલું કાવ્ય મુનિશ્રીએ જ ગાયું ત્યારે એ કાવ્ય શ્રોતાઓની આંખનાં આંસુ બહાર આવતાં ભાગ્યે જ કોઈ અટકાવી શક્યું હશે !
આવો આવો ઊડીએ પંખીડાં પ્રેમની પ ર કાવ્યની આ છેલ કડો બોલીને મુનિશ્રી ખરેખર પાંખ પ્રસરીને જાણ ઊડી જ ગયા !
સંત સમાગમનાં સંભારણાં
