________________
આ જાગૃતિને જ્ઞાનસાર પ્રકરણે આ રીતે વર્ણવી : ‘મન્યતે યો ત્તત્ત્વ, સ મુનિ: પરિીતિત....' જે જગતના તત્ત્વને જાણે, અનુભવે તે મુનિ.
આત્મદ્રવ્યનો અનુભવ... પર્યાયોને માત્ર જોવાના છે. પર્યાયોમાં રમવાનું નથી. પરમાં જવાનું નથી.
રાજકુમારી પ્રભંજના.
તત્ત્વજ્ઞાનની જિજ્ઞાસા ઘણી. સાધ્વીજી ભગવતીઓ પાસે જઇ તત્ત્વજ્ઞાન શીખે. રોજ અભ્યાસ કરવા જાય.
રાજાએ પોતાની આ દીકરીના લગ્ન માટે સ્વયંવર મહોત્સવની તૈયારી કરી. મહોત્સવના દિવસો નજીક આવ્યા. રાજધાનીના માર્ગો દૂર, દૂરથી આવેલ રાજાઓ ને રાજકુમારોના રથો વડે શોભે છે. નગરીની બહાર મોટા મંડપો અને શમિયાણા બંધાયા. સાધ્વીજીઓની નજરમાં આ બધું આવતું જ નથી. તેઓની દૃષ્ટિ, ઈર્યાસમિતિમાં ડૂબેલી હોય છે. અને તેમને ખ્યાલ છે કે બહારની દુનિયામાં કંઈક બન્યા કરતું હોય છે, જેનો સાધક માટે કોઈ અર્થ નથી.
રાજકુમારીનું અભ્યાસ માટે રોજ આવવાનું ચાલુ છે. અને એક પણ સાધ્વીજી ભગવતીને ખ્યાલ નથી કે રોજ ભણવા આવતી રાજકુમારીના લગ્ન સ્વયંવર વિધિથી થવાનાં છે.
પર પ્રત્યેનો અલગાવ બિન્દુ એ જ તો પોતાની સાથેનો લગાવ બિન્દુ છે. ક્યાંક તોડ, ક્યાંક જોડ. ક્યાંક ડીટેચમેન્ટ, ક્યાંક અટેચમેન્ટ.
સાધ્વીજી ભગવતીઓ પરની દુનિયાને એ રીતે અલવિદા કરી ચૂકી કે એમને પરની દુનિયામાં થતું કશું જ જાણવાની ઈચ્છા થતી નથી.
સમાધિ શતક
/**
