________________
ચોરો તેમના સ્થાન તરફ ગયા. આગેવાન પેલી દાસીની પાછળ ગયો. શેઠાણી મંડપમાં છેવાડે બેઠેલાં. દાસી ત્યાં ગઈ. ચોરોનો આગેવાન સારા પોષાકમાં હતો. એ લોકો ભેગો ભળી ગયો અને પેલી દાસી શું કહે છે તે તરફ કાન માંડીને બેઠો.
દાસીએ કહ્યું ઃ શેઠાણી બા, આપણા ઘરમાં ચોરો પેઠા છે. જલદી ચાલો, કોટવાળને ખબર કરીએ. નહિતર, બધું લૂંટાઈ જશે.
શેઠાણી કહે છે : ઘરમાં છે એને ધન ન કહેવાય એ ખ્યાલ આ મહાત્માને સાંભળતાં આવ્યો. ધન તો આપણી ભીતર જ છે ઃ જ્ઞાન, આનન્દ આદિ. બીજું ધન તો ધન નહિ, પથ્થર છે. એ કોઈ લઈ જાય તોય ફરક શો પડે છે ? મને પ્રવચન સાંભળવા દે. તું પણ અહીં બેસ. જો તો ખરી, કેવું અમૃત અહીં વરસી રહ્યું છે !
ચોરોના આગેવાને આ સંવાદ સાંભળ્યો. હવે કોઈ ફરિયાદ થવાની નથી કે હવે કોઈ પગેરું પકડીને પાછળ જનાર નથી. એ આશ્વસ્ત બનીને મહાત્માને સાંભળવા લાગ્યો. એકાદ કલાક એણે મહાત્માને સાંભળ્યા. શું એ શબ્દોનું સમ્મોહન ! શી વેધકતા અભિવ્યક્તિની ! ચોરોનો આગેવાન મહાત્માના શબ્દોની તીવ્ર અસરમાં.
પ્રવચન પૂરું થયે એણે મહાત્માનાં ચરણોમાં પ્રણામ કરી રહ્યું ઃ યોગ્ય લાગતો હોઉં તો મને દીક્ષા આપો ! મને લાગે છે કે જે ધન લૂંટવાની પાછળ મેં જિંદગી ખર્ચી; એ ધન ધન જ નહોતું. ખરું ધન તો એ જ છે, જેની તમે વાત કરો છો. જે તમારા ચહેરા પર દીપ્તિમંત થઈને ઝલકે છે.
ચોરોનો અગ્રણી ભિક્ષુ બન્યો.
સમાધિ શતક
૭૧
|°
