________________
મઝાની ઘટના હવે ઘટે છે. હર્ષાશ્રુની ભીનાશ છે ઇન્દ્રાણીમાની આંખોમાં. ને એ પ્રતિબિમ્બિત થાય છે પ્રભુના મુખ પર. ઇન્દ્રાણીમાને લાગે છે કે પ્રભુનુ મુખ ભીનું છે, ભીનું છે. અને તેઓ પ્રભુના મુખને લૂછવા માટે વસ્ત્ર ફેરવી રહ્યાં છે.
વિસ્મય.
‘વિયો યોગમૂમિા’. વિસ્મય, આશ્ચર્ય એ છે યોગનું પ્રવેશદ્વાર. આશ્ચર્ય. ‘નમોત્પુર્ણ’ સૂત્ર બોલતાં હો અને આશ્ચર્યમાં તમે ડૂબી જાવ. ગણધર ભગવંતે આપેલ સૂત્ર પચીસસો વરસ પછી, મારી પાસે, એ જ સ્વરૂપમાં છે ! એ આશ્ચર્ય હર્ષાશ્રુમાં, પછી, પરિણમે છે.
વિસ્મય પછીનું ચરણ છે પ્રભુના ગુણો પરનું બહુમાન. ‘નમોત્થણં’ સૂત્રમાં એક એક વિશેષણ ભાવક બોલે અને પ્રભુના ગુણો પરના બહુમાનથી એનું અસ્તિત્વ રંગાય.
‘તીત્રાણં તારયાણં’ બોલતાં શું થાય ? ‘તીશાણું'... પ્રભુ તરી ગયા છે. ‘તારયાણં...’ પ્રભુ તારનાર છે. ઓહ ! તો તો મારે કશું જ કરવાનું નહિ. પ્રભુ મને તારી દે...
ભગવાનના વિરહની ભીતિ. આ છે ત્રીજું ચરણ. પ્રભુના ગુણો પ્રત્યે બહુમાન જાગ્યા પછી આ પ્રભુનો ક્યારેય વિરહ ન થાય એ ભાવ સતત રહે
છે.
સમાધિ શતક
૧૦૭
| ૧૦
