________________
રોડ, સુભાનપુરા, અલકાપુરી, નિઝામપુરા, કોઠીપોળ આદિ સંઘોમાં ભક્તિસભર કાર્યક્રમો વખતે પણ આ વિવેચના શબ્દાંકિત થયા કરી.
કૃતિત્વનો બોજ ન હોવાને કારણે, અનાયાસ લખાયા કર્યું. અનુભવ એવો થયો કે મારે લખવાનું પણ નહોતું. કલમ ચાલ્યા કરતી હતી. કડીનો અર્થ જોયો. ક્યાંથી વિવેચના શરૂ કરવી એના કશા જ ખ્યાલ વિના કલમ ચાલુ કરતો. કંઈક સૂઝતું. કહો કે કંઈક ટપકતું. અને ગાડી ચાલી ! કૃતિત્વ વિનાના કાર્યનો મઝાનો અનુભવ પ્રભુએ કરાવ્યો.
કંઈક સારું લાગે આમાં, તો એ ‘એ’નું છે. કંઈક બરોબર ન હોય તો એ યશોવિજયસૂરિનું છે. એમ કહેવાય કે ‘એ’ના હોઠ જ્યારે જ્યારે અડ્યા છે, ત્યારે તો મઝાનું સંગીત સર્જાયું જ છે; યશોવિજયસૂરિનું કર્તૃત્વ ક્યાંક ઉપસી ગયું હોય તો બસૂરાપણું ઊભર્યું હશે.
મુંબઈ, દરિયા કાંઠેથી શરૂ થયેલી ‘સમાધિશતક’ પરની આ સંવેદના- યાત્રા આજે અહીં મારી જન્મભૂમિ, ઝીંઝુવાડામાં - રણના કાંઠે – પૂરી થઈ. મારી જન્મભૂમિના દાદા પરમતારક શ્રી શાન્તિનાથ પ્રભુનાં ચરણોમાં આ કૃતિનું પુષ્પ સાદર સમર્પિત કરું છું; તેમની પ્રતિષ્ઠાની સાલગીરીના પવિત્ર દિવસે.
મહા સુદિ-૧૦, ૨૦૬૮
– યશોવિજયસૂરિ
ઝીંઝુવાડા
સમાધિ શતક
૬ | ૧૭૮
