________________
કરણીને તું ધ્યાનથી જોજે. તને આન્તર જગતનું કોઈ મઝાનું સૂત્ર જાણવા મળશે.
શિષ્યને તો આ જ જોઇતું હતું. તે આખીય વિહારયાત્રામાં, આમ પણ, આન્તરયાત્રા કરવા માગતો જ હતો અને તેમાં ગુરુએ આ મધમીઠી
વાત કરી.
ગુરુએ કહ્યું હતું તેમ જ, બીજી સાંજે રેલવે સ્ટેશનની બાજુની ધર્મશાળામાં તેને ઊતરવાનું થયું. મુનીમે તેને એક ઓરડી ખોલી આપી. હવે શિષ્યને બીજું કંઈ કરવાનું હતું નહિ. તેણે તો માત્ર મુનીમના ક્રિયાકલાપને નીરખવાનો હતો. તેનું અનુમાન એવું હતું કે પોતાનું મુનીમ તરીકેનું - મુસાફરોને ઓરડી આપવા વગેરેનું - કાર્ય પૂરું થયા પછી, તે આખી રાત ધ્યાનમાં પરોવાઈ જશે. પોતાને એની ધ્યાનસ્થ મુદ્રા જોવા મળશે.
પરંતુ, એની નવાઇ વચ્ચે, મુનીમે તો રાતની છેલ્લી ગાડી સુધી આવેલ યાત્રીઓને ઓરડીઓ આપી. એ પછી વાળું કર્યું. તપેલી, થાળી વગેરે ધોઈ, લૂછી લાકડાના કબાટમાં મૂક્યા અને તે સૂઈ ગયો. ન ધ્યાન કે ન બીજું કંઇ.
શિષ્યને થયું કે કદાચ એ સવારે ધ્યાન કરતા હશે. શિષ્ય તો પરોઢિયે ચાર વાગ્યે જાગી ગયો. મુનીમ તો ઊંધેલ જ હતા. છ વાગ્યે મુનીમજી જાગ્યા. ન ધ્યાન, ન પ્રાર્થના. કબાટ ખોલ્યું. થાળી, વાટકો વગેરે કાઢ્યા. પાણીથી વીંછળ્યા. દૂધ તપેલીમાં ગરમ કર્યું. પીધું. અને લોકો જોડે વાતચીતમાં તે પરોવાઇ ગયા.
શિષ્યને નવાઈ લાગી : ગુરુજીએ કહેલું એટલે ખરેખર આ માણસની સાધના ઊંચકાયેલ હોવી જ જોઇએ. તો પોતાને કેમ કશું જોવા ન મળ્યું. નિરાશ થયો એ. આગળનો પ્રવાસ એણે શરૂ કર્યો. પ્રવાસ પૂર્ણ કરી ગુરુ
સમાધિ શતક
|
૧૧૩
