________________
કહ્યું છે અને હું પ્રતિલેખન કરું છું’.
....
આ વાત ભીતર ઊતરે તો, પ્રીતિના
રંગે રંગાયેલું કેવું મઝાનું આ અનુષ્ઠાન થઈ જાય !
એ વખતે ભક્ત કહેશે : હે પ્રભુ ! મને તારી પ્રીતિના રંગ વડે એવો તો રંગી દે કે બીજો કોઇ રંગ એના પર ચડે નહિ અને એ રંગ ક્યારેય મારા અસ્તિત્વના પડ પરથી જાય નહિ. ‘ઐસા હિ રંગ દે કિ, રંગના હિ છૂટે, ધોબિયાં ધૂએ સારી ઊમરિયાં....’
પ્રભુની પ્રીતિના રંગથી જ જ્યારે બધું રંગાયેલું છે ત્યારે દુઃખ દુઃખરૂપે રહ્યું જ ક્યાં ? અહીં તો છે આનંદ જ આનંદ.....
મહાભારતમાં માતા કુન્તી પ્રભુને પ્રાર્થે છે : ‘વિવો ન: સન્તુ શશ્વત્.' અમને સદા વિપત્તિઓ હો ! લય એ પકડાયો છે કે જો પીડાની ક્ષણોમાં, પ્રભુ ! તારું સ્મરણ થઈ ઊઠતું હોય તો એ પીડાની ક્ષણો અમારા માટે વરદાન રૂપ છે.
જો કે, પછી ભક્તની દૃષ્ટિએ કરાયેલી વિપત્તિની વ્યાખ્યા બહુ જ ગમે તેવી છે : ‘વિપદ્ વિસ્મરાં વિઘ્નોઃ'. પ્રભુ ! તને ભૂલી જઇએ તે જ વિપત્તિ... અને તારું સ્મરણ એ જ સંપત્તિ....
અતિય શતક | જલ
