________________
પ્રખર વિરાગી ભિક્ષુ તેઓ બન્યા.
જ્ઞાની પણ એવા જ.
તેમનાં પ્રવચનોને સાંભળી લોકો વિરાગી બની ભિક્ષુ બની જતા.
એકવાર તેઓ એક નગરમાં આવ્યા. બપોરે ત્રણેક વાગ્યે તેમનું પ્રવચન શરૂ થાય તે સમીસાંજ સુધી ચાલે. એક પણ વ્યક્તિ ઊઠવાનું નામ ન લે. નગરની શેરીઓ સૂની, સૂની હોય એ સમયે.
એ
બાજુના જંગલમાં રહેતા ચોરોના આગેવાનને આ સમાચાર મળ્યા. તો રાજીનો રેડ થઈ ગયો. વાહ ! તો તો સમીસાંજે જ સૂનાં ઘરોમાં લૂંટ થઈ શકે. રાત-પરોઢિયા કરવાનું કામ નહિ.
એક સાંજે પોતાના સાથીઓ જોડે એ નગરની એક શેરીમાં ગયો. ખરેખર, શેરી સાવ સૂમસામ. ચકલુંય ન ફરકે. એક શ્રીમંતનું ઘર એ શેરીમાં. શ્રીમંત દેશાવર ગયેલો છે. એની પત્ની પ્રવચન સાંભળવા ગઈ છે. ને ચોરો એના ત્યાં મહેમાન !
ચોરોનો આગેવાન બહાર ઊભો : ચોકી કરવા. સાથીઓ ઘરમાં ગયા. શેઠાણીની દાસી કોઈ કામસર ઘરે આવી. દૂરથી દશ્ય જોયું ને ચોંકી ઊઠી. દરવાજા ખુલ્લા છે. ચોક્કસ, ચોર મામા આવી પહોંચ્યા છે ! એ પાછી ફરી : શેઠાણીને ખબર આપવા.
ચોરોનો આગેવાન આ જોઈ ગયો. એણે ચોરોને કહ્યું : તમે ફટાફટ જે લીધું હોય તે લઈને આપણા સ્થાને પહોંચી જાવ. હું જોઉં કે આ બાઈ ક્યાં જાય છે, કોને ખબર આપે છે. અને એ અંગે મારે શું કરવું જોઈએ.
સમાધિ શતક
|°
૭૦
