________________
સાધ્વીજીઓ આવ્યાં. ભાઈ મહારાજને બદલે સિંહને જોયો. ગુફામાં એવો કોઈ ખૂણો ખાંચરો નથી, જેમાં ભાઈ મહારાજ ક્યાંય હોય. ગભરાયેલ સાધ્વીજીઓ ગુરુ ભગવંત પાસે આવ્યાં. ગુરુદેવને નિવેદન કર્યું. ગુરુએ જ્ઞાનથી જોયું કે સ્થૂલભદ્રે જ સિંહનું રૂપ ધારણ કરેલ. અને હવે તે મૂળ સ્વરૂપમાં આવી ગયો છે. તેમણે કહ્યું સાધ્વીજીઓને ઃ જાવ, તમને ત્યાં જ સ્થૂલભદ્ર મળશે.
સાતે સાધ્વીજીઓ ચાલી નીકળ્યાં. પગમાં સહેજ પણ કંપન, થિરકન નથી. કેવી શ્રદ્ધા આ ગુરુવચન પર ! નજરે જોયેલું ખોટું હોઇ શકે, ગુરુદેવ
કહે તે સત્ય જ હોય.
સ્થૂલભદ્રજી મળ્યા બહેનોને.
પાઠના સમયે ગુરુદેવ પાસે વાચના લેવા આવ્યા. ગુરુદેવે કહ્યું : તને આપેલ વિદ્યા શાસન-ભક્તિ માટે વપરાઈ શકે. તારા અહંકારના પ્રદર્શન માટે તેં વિદ્યાને વાપરી. તું વિદ્યા માટે અયોગ્ય છે.
જ્ઞાન એ, જે વિકલ્પોને – રાગ, દ્વેષ, અહંકારમાંથી ઊપજતા વિકલ્પોને - દૂર કરે. જ્ઞાન એ, જે સાધકને એકાગ્રચિત્ત બનાવે.
પરમપાવન આચારાંગ સૂત્રનું એક વચન યાદ આવે. : ‘મળે વિત્તે વસ્તુ અયં પુરિસે, તે જ્યાં રિફ પુરત્ત....' મનુષ્ય અનેક ચિત્તવાળો છે, અનેકાગ્ર; જે ચાળણીને પાણીથી ભરવા માગે છે. છિદ્રવાળી ચાળણી પાણીથી કેમ ભરાય ? તેમ પળે પળે પલટાતું મન શાન્ત કેમ બની શકે ? ઘડીકમાં એક ગીત સરસ લાગે; રોજ એ સાંભળવા મળે તો કંટાળો એ ગીત પર જ આવે.
સમાધિ શતક
*|
૩૨
