________________
સૂર્યોદય પહેલાંની છ ઘડી : બે કલાક અને ચોવીસ મિનિટ, હજારો યોગીઓ, સાધકો આ સમયે ધ્યાનમાં બેઠા હોય; તમે ધ્યાનમાં જોડાવ તો એ બધા જ યોગીઓનાં મઝાનાં આન્દોલનો તમને મળે.
પેલો સાધક સવારે વહેલો જાગ્યો તો ખરો, પણ પછી ધ્યાનમાં જોડાવાને બદલે એ જોવા લાગ્યો : આ બધા સાધકો કેવા એદી છે ? સાધકે તો સવારે વહેલાં ઊઠી જ જવું જોઈએ. એક્કે ઊઠતા નથી. માત્ર ગુરુ જાગીને સાધના કરે છે.
ગુરુની સાધના પૂરી થઇ ત્યારે તે ગુરુ પાસે આવ્યો અને ગુરુને કહે : હું એકલો જ વહેલો જાગ્યો. બાકીના આ બધા સાધકો એમને સાધક કહેવાય ? સવારના છ સુધી ઘોર્યા કરવું....
છિઃ, છિ:,
ગુરુએ પ્રેમથી કહ્યું : બેટા ! તું વહેલો ઊઠ્યો, એ મેં જોયું. મારે તને પૂછવું છે કે તેં વહેલા ઊઠીને શું મેળવ્યું ? બીજાની નિન્દા કે બીજાના તિરસ્કારમાં જ તેં સમય વીતાવ્યો હોય તો, તારે એ સમજવું જોઇએ કે આના કરતાં તું મોડો ઊઠ્યો હોત તો વધારે સારું ન થાત ?
સાધક વિચારમાં પડ્યો. એને લાગ્યું કે પોતાના વહેલા ઊઠવાનો કોઇ જ અર્થ નહોતો; જો એ સમય તિરસ્કાર ને નિન્દામાં જ વ્યતીત થયો હોય.
જાગતા રહેવું સાધક માટે ખરેખર જરૂરી છે. અને એટલે પરમપાવન આચારાંગ સૂત્ર કહે છે : સુત્તા અમુળી, સવા મુળિળો ખાયંતિ ।' સંસારી સૂતેલ જ છે. અને મુનિ સદા જાગતા હોય છે.
સમાધિ શતક
| ૨૩
