________________
એક અનુશીલન કરી દેવામાં આવે છે અને તે સત્ય નીકળે છે. અવધિજ્ઞાન અને મન પર્યયજ્ઞાન પણ પિતાની સીમામાં ભવિષ્યને જાણે જ છે. લાખે વર્ષ પછીના ભવિષ્યની નિશ્ચિત ઘેષણાઓથી સર્વજ્ઞ-કથિત જિનાગમ ભર્યા પડયાં છે અને તે બધી ઘોષણાઓ “આમ જ થશેની ભાષામાં છે. સર્વસની ભવિષ્યજ્ઞતાને ઈન્કાર કરવાને અર્થ સમસ્ત જિનાગમને તિલાંજલિ દેવાને થશે.
જે ક્રમબદ્ધપર્યાય”ની વાત પહેલાં આપણા ધ્યાનમાં ન આવી અને તે આ યુગમાં એક એવી વ્યક્તિના માધ્યમથી રજ થઈ કે જેમને આપણે કેઈ કારણવશ પસંદ નથી કરતા તે એને અર્થ એ તે ન થવું જોઈએ કે આપણે સર્વજ્ઞની ભવિષ્યજ્ઞતાને પણ ઈન્કાર કરી આપણા પગ ઉપર જ કુહાડી મારી બેસીએ. આ આત્મઘાતક પગલું ભરતાં પહેલાં વિચારક વર્ગને એકવાર ફરી વિચાર કરી લેવાને અનુરોધપૂર્વક આગ્રહ કરીએ છીએ.
અત્યંત સ્પષ્ટ ઉક્ત આગમ પ્રમાણે અને અકાઢે યુક્તિઓથી આઘાત પામેલા કેટલાક લેકે આ પ્રબળ પ્રહારથી બચવા માટે નિયમસાર ગાથા ૧૫૯ ને આશ્રય લે છે, કે જે આ પ્રમાણે છે -
“ગારિ ઘર સ વાર . દેવી મા ! केवलणाणी जाणदि पस्सदि णियमेण अप्पाणं ।
વ્યવહારનયથી કેવળી ભગવાન સર્વ જાણે છે અને દેખે છે, નિશ્ચયનયથી કેવળજ્ઞાની આત્માને જાણે છે અને દેખે છે.”
પરમાત્મપ્રકાશમાં પણ આ પ્રકારનું કથન આવે છે -- "ते पुणु वंदऊँ सिद्धगण जे अप्पाणि वसंत। लोयालोउ वि सयलु इहु अच्छहिं विमलु णियंत ।।
હું તે સિદ્ધોને વંદન કરું છું-જે નિશ્ચયથી પિતાના સ્વરૂપમાં સ્થિત રહે છે અને વ્યવહારનયથી લેકાલેકને સંશયરહિત પ્રત્યક્ષ દેખતા થકા સ્થિર રહ્યા છે.” ૧. પરમાત્મપ્રકાશ, અધિકાર ૧, દેહા પ.
