________________
પણ સતત સુનંદા-સુનંદાના વિચારોમાં ગરકાવ રહ્યો. સુનંદાના માનસિક રટણે તેને સુનંદાના ગર્ભ તરીકે ઉત્પન્ન કર્યો ! સુનંદાના દ્વારા જ તે ગર્ભ ખલાસ થયો ! ના... માનસિક પાપની વણઝાર અહીં જ ન થંભી. સાપ, કાગડા, હંસ, હરણ અને હાથીના ભવો તેને કરવા પડયા. બિચારો માનવ ખોળિયું ગુમાવીને પશુ અવતારમાં પટકાયો. માટે જ આજથી અશુભ વિચારો છોડીને મનમાં સતત શુભવિચારો લાવવાનો સંકલ્પ કરવા જેવો છે.
વચનયોગ
કાણાને પણ કાણો નવ કહીએ; ધીર રહીને પૂછીએ શીદને ગુમાવ્યા નેણ રે
!
ઉપરની પંક્તિઓ આપણે કેવા વચનો બોલવા જોઈએ ? તે જણાવે છે. કોઈને આંધળા, બહેરા, લૂલા, લંગડા, તોતડા, બોબડા, મૂંગા વગેરે શબ્દોથી તિરસ્કારીએ તો તેવાં અશુભ વચનયોગથી પ્રવેશેલી કાર્યણવર્ગણાના પ્રભાવે બીજાભવમાં આપણે પણ તેવા બનવું પડે !
ર
કામ કરીને મોડી આવેલી માને દીકરાએ કહ્યું કે, ‘કેમ મોડી આવી ? તને કોઈએ શૂળીએ ચડાવેલી ? મારે ખાવાનું જોઈએ છે.’ તેના જવાબમાં માએ દીકરાને કહ્યું કે, ‘શું તારા કાંડાં કપાઈ ગયા છે ? શીકામાંથી ખાવાનું લેતાં શું થતું હતું ?’
આવા શબ્દો બોલતાં જે કાર્મણવર્ગણા પ્રવેશીને પાપકર્મ બની, તેનો ઉદય થતાં ખરેખર પછીના કોઈ ભવમાં દીકરો પતિ બન્યો અને તેને શૂળીએ ચડવું પડ્યું. તથા જે મા હતી, તે તેની પત્ની બની અને તેના કાંડાં પણ કપાયાં.
ઉપરોક્ત શાસ્ત્રીય દૃષ્ટાંત જાણ્યા પછી હવે મોઢામાંથી ગમે તે શબ્દો નીકાળતાં સો વાર વિચાર કરવો જોઈએ. શબ્દો જ્યાં સુધી મોઢામાંથી નીકળ્યા નથી હોતા; ત્યાં સુધી આપણે શબ્દોના માલિક હોઈએ છીએ. પણ મોઢામાંથી નીકળી ગયા પછી આપણે શબ્દના ગુલામ બન્યા વિના રહેતા નથી.
ઘર-ધરમાં થતાં સાસુ-વહુના, દેરાણી-જેઠાણીના, પિતા-પુત્રના, મા-દીકરાના, પતિ-પત્નીના, દીયર-ભોજાઈના, ભાઈ-ભાઈના કજિયા-કંકાસનું જો મૂળ શોધશો તો તે હશે આ અશુભવચન યોગ.
આ લોક અને પરલોક; ઉભયલોકમાં સુખ અને શાંતિ મેળવવા આજે જ આ વચનયોગ ઉપર કાબૂ રાખવાનો સંકલ્પ કરવો જોઈએ.
કર્મનું ચોથું પ્રવેશદ્વાર : યોગ ઘ Be
