________________
અરે ! પ્રભુવીર કેવળજ્ઞાન નહોતા પામ્યા ત્યારની આ બધી વાત કરી. પણ પ્રભુવીર કેવળજ્ઞાન પામીને ભગવાન બની ગયા તો ય નિકાચિત કર્મે તેમને છોડ્યા નહિ. કેવળજ્ઞાન પછી લગભગ ૧૪ વર્ષ વીતી ગયા હતા અને મોક્ષે જવાના હજુ સોળ વર્ષ બાકી હતાં, ત્યારે પ્રભુ ઉપર ગોશાળાએ તેજોલેશ્યા છોડી. જેનાથી પ્રભુવીરને છ મહિના સુધી લોહીના ઝાડા-ઊલટી થયા. (જોકે આ અનંતકાળે બની ગયેલું એક આશ્ચર્ય છે.) નિકાચિત કર્મે ભગવાન બની ગયેલા મહાવીરને પણ ન છોડ્યા.
જે કર્મો ભગવાનની પણ લાજ-શરમ નથી રાખતા તે કર્મો શું આપણી લાજશરમ રાખશે ? માટે જ કર્મ બાંધતી વખતે ખૂબ જ વિચાર કરવો જોઈએ.
જ્યારે આપણે સારું કે ખરાબ કાર્ય કરીએ ત્યારે જો આપણે તેમાં તલ્લીન બની જઈએ, એકરસ થઈએ, તો તે વખતે તે કર્મ નિકાચિત બની શકે.
અથવા તો કોઈ શુભ કે અશુભ કાર્ય કર્યા પછી, તેની પુષ્કળ પ્રશંસા કરીએ તોપણ શાંતિકાળમાં રહેલું તે કર્મ નિકાચિત થઈ શકે.
તેથી કોઈપણ પાપ કરવું જ નહિ પણ કદાચ કરવું જ પડે તેમ હોય તો તે પાપ રાચી-માચીને તો ન જ કરવું, તેમાં પોતાનું મન ભળવા ન દેવું.
જ્યાં સુધી શરીર જ પાપ કરે ત્યાં સુધી તે નિકાચિત ન થાય, પણ જો તેમાં મન પણ અત્યંતપણે ભળે તો તે કર્મ નિકાચિત થવાની પૂરેપૂરી શક્યતા છે.
જેમ પાપ કરવાનું જ નથી, કરવું પડે તો તીવ્રભાવથી કરવાનું નથી, તેમ તે પાપ થઈ ગયા પછી તે પાપની પ્રશંસા પણ નથી કરવાની,
પરમાત્મા મહાવીરદેવનો કહેવાતો દુશ્મન ગોશાળો બારમા દેવલોકમાં ગયો અને તેમના પરમ ભક્ત શ્રેણિકરાજા પહેલી નરકમાં ગયા ! આશ્ચર્ય લાગે છે ને ! ભગવાનનો ભક્ત અને નરકમાં !
ભગવાનનો શત્રુ અને ૧૨મા દેવલોકમાં !
પણ કર્મવિજ્ઞાન સમજયા પછી આમાં આશ્ચર્ય લાગવા જેવું કાંઈ જ નથી. કારણ કે કર્મવિજ્ઞાન કહે છે કે ગોશાળો ભગવાનનો શત્રુ હતો માટે બારમા દેવલોકમાં નથી ગયો પણ ભગવાનની આશાતનાનું ભયંકર પાપ થઈ ગયા પછી તેણે અત્યંત તીવ્રપણે તેનો પશ્ચાત્તાપ કરેલો, છેલ્લે છેલ્લે તે સમકિત પામી ગયેલો, આ પશ્ચાત્તાપના તીવ્ર ભાવે તેને ૧૨મા દેવલોકની ભેટ ધરી.
અને શ્રેણિકરાજા ભગવાનના ભક્ત હતા માટે કાંઈ નરકમાં ગયા નથી, પણ
૧૫૪ 1 કર્મનું કમ્પ્યુટર
