________________
હવે તે દેખાવમાં થોડું ઘણું દુઃખ આપશે ખરા પણ તે દુઃખ કદાચ હસતાં હસતાં સહી લેવાય તેવા હશે.
ટાઈમબૉમ્બ તેનો સમય થતાં જયારે ફૂટે ત્યારે આજુબાજુના અનેક વિસ્તારોને ખેદાનમેદાન કરી નાંખે; જોરદાર ધડાકો થાય; મોટી જાનહોનારત પણ થાય.
પરન્તુ, જો તેના ફૂટવાના સમય પહેલાં જ - જાણકારી મળી જવાના કારણે “ તે ટાઈમબોમ્બની શક્તિને ખલાસ કરી દેવામાં આવે તો શું થાય ? સમય થતાં ટાઈમબોમ્બ ફૂટે ખરો. પણ તેનાથી નુકશાન કાંઈ ન થાય. સામાન્ય નાનો અવાજ થાય. આ ટાઈમૉમ્બને ફૂટ્યો થોડો કહેવાય ? ફૂસ થઈ ગયો જ કહેવાય ને?
બસ, આ રીતે જ સાધના દ્વારા શાન્તિકાળ દરમ્યાન, જે કર્માણુઓના બળને તોડી નાંખવામાં આવે છે, તે કર્માણુઓ રૂપી ટાઈમબૉમ્બ શાંતિકાળ પૂર્ણ થતાં, ફૂટવા છતાં નહિ ફૂટવા જેવા જ રહે છે. પોતાનો પૂરેપૂરો પરચો નહિ બતાડી શકવાના કારણે તેઓ ફૂટવાના બદલે ફૂસ થઈ જાય છે, તેમ કહીએ તો ય ખોટું નથી.
આપણા સુખ:દુખના અનુભવ દરમ્યાન ઘણા બધા કર્માણુઓ રૂપી ટાઈમૉમ્બ ફૂટવાના બદલે ફૂસ થઈ જઈને ખતમ થઈ જતા હોય છે. કેમકે તેમનું બળ આપણે પૂર્વે જ તોડી નાંખ્યું હોય છે.
સુખને દેનારા કર્માણુઓનો ઉદય થાય, પરન્તુ સુખનો તો પડછાયો ય જોવા ન મળે ! સુખનું સપનું ય ન આવે ! કારણ ? જે કર્માણુઓનો ઉદય થયો, તેનું બળ આપણે તેના શાંતિકાળ દરમ્યાન અશુભ ભાવો પેદા કરી કરીને તોડી દીધું હતું. હવે બળ રહિત તે કર્માણુઓ ફૂટવાના બદલે ફૂસ જ થાય ને ? પછી શી રીતે પોતાનો પરચો બરોબર બતાડી શકે ?
તે જ રીતે ક્યારેક દુ:ખ દેનારા કર્માણુઓનો ઉદય થાય છે ખરો, પરન્તુ આપણને લેશમાત્ર દુઃખનો અનુભવ નથી થતો ! કહેવાય દુઃખ દેનારા કર્માણુઓ પરન્તુ દુઃખનું તો નામનિશાન નહિ ! આમ થવાનું કારણ એ છે કે આ દુઃખ દેનારા કર્માણુઓનો જ્યારે શાન્તિકાળ ચાલતો હતો ત્યારે પુષ્કળ શુભ ભાવો લાવી લાવીને આપણે તેનું બળ તોડી નાંખ્યું હતું, તેથી સાવ દૂબળા બનેલા તે કર્માણુઓ તેનો શાન્તિકાળ પૂર્ણ થતાં ફૂટવાના બદલે ફૂસ થઈ ગયા !
આપણને સુખ-દુઃખના જે વિશિષ્ટ અનુભવો થાય છે, તેતો જેનાં બળ સંપૂર્ણ તૂટ્યાં નથી તેવા કર્માણુઓથી થાય છે કેમકે તે કર્માણુઓ એવા ટાઈમબૉમ્બ છે, કે જેમનો ટાઈમ (શાન્તિકાળ) પૂર્ણ થતાં તેઓ ફૂટે જ છે પણ ફૂસ થતા નથી.
આ વાતને વ્યવસ્થિત સમજવા વ્યાવહારિક પ્રસંગ વિચારીએ : ઉનાળામાં એક
ગોલ્ડન પીરીયડ ઘ ૧૫
