________________
રહેતી નથી. તે કહે છે કે મારો આશ્રય લેનાર કદી સારો હોય નહીં, કદાચ સારો હોય તો તે કાયમ માટે સારો રહે નહિ. વળી તે આસક્તિ આગળ વધતાં કહે છે કે મારું શરણું સ્વીકારનાર સુખી હોય નહિ. કદાચ સુખી જણાતો હોય તો તે સુખી તરીકે લાંબો સમય ટકી શકે જ નહિ. તે દુઃખી થયા વિના ન જ રહે.
આ આસક્તિના ફંદામાં ફસાઈને, આરોગ્યના નિયમોને ચાતરી જઈને, મસ્ત બનીને ચિક્કાર ભજિયાં પેટમાં પધરાવ્યાં.
પરિણામે, વારંવાર લોટા ભરવા પડ્યા. આખી રાત હેરાન પરેશાન થયા. ઝાડા થઈ ગયા. શરીરમાં અશક્તિ વરતાવા લાગી. નિદ્રા સાથે દુશ્મનાવટ ઊભી થઈ. પેટમાં દુખાવો ઊપડ્યો. અશાતાનો અનુભવ થવા લાગ્યો.
શું આ દુખાવો કર્મે ઊભો કર્યો? જો આસક્ત બનીને પુષ્કળ પ્રમાણમાં ભજિયા ન ખાધા હોત, તો પણ દુખાવો થાત ? શારીરિક પ્રતિકૂળતા જે ઊભી થઈ, તેમાં પ્રધાનપણે કારણ તરીકે શું અવળા પુરુષાર્થને ન ગણી શકાય?
કોઈપણ કાર્યની પાછળ કર્મ, નિયતિ, પુરુષાર્થ, કાળ અને સ્વભાવ – એ પાંચે કારણો કાર્ય કરતાં હોય છે. પણ તેમાં કોઈ કારણ મુખ્યપણે તો કોઈ કારણ ગૌરાપણે કાર્ય કરતું હોય છે. - અહીં જે ઝાડા થયા તેમાં અશાવેદમયકર્મો કારણ છે જ, પણ મુખ્યપ તો વિચાર્યા વિના, પાગલ બનીને પુષ્કળ પ્રમાણમાં ભજિયા ખાવાનો જે અવળ પુરુષાર્થ કર્યો; તે કારણ છે.
જો આ અવળો પુરુષાર્થ ન કર્યો હોત તો ઝાડા ન થાત. આટલું બધું અશાતાવેદનીયકર્મ ઉદયમાં ન આવત. પરંતુ આ પુષ્કળ ભજિયા ખાવાના અવેળા પુરુષાર્થે, જે અશાતા વેદનીયકર્મ ઘણા સમય પછી ઉદયમાં આવવાનું હતું, જેનો અત્યારે અબાધાકાળ (શાન્તિકાળ) ચાલતો હતો, તે અશાતાવેદનીયકર્મ ખેંચી તરત ઉદયમાં લાવી દીધું. એટલે કે તેણે અશાતા વેદનીયકર્મની ઉદીરણા કરી. પરિણામે મોડા ઉદયમાં આવવાની શક્યતા ધરાવનારું તે કર્મ વહેલા ઉદયમાં આવી ગયું. અને તેણે ઝાડા કરાવીને, અશક્તિ લાવીને, શરીરને માંદગીમાં પટકી નાંખીને પોતાનો વિપાક (પરચો) જલદીથી બતાવી દીધો.
જો પુષ્કળપણે ભજિયા ખાવાનો અવળો પુરુષાર્થ ન કરાયો હોત તો આ અશાતાવેદનીયકર્મની ઉદીરણા ન થાત. સ્વાભાવિક રીતે તેનો શાન્તિકાળ જયારે પૂરો થાય ત્યારે તેનો પરચો અનુભવવો પડત.
આપણા રોજિંદા જીવનમાં તો એવા અનેક અનુભવો આપણને થાય છે કે જેમાં
આઠ ફરણ ૫ ૧૪૧
