Doha Giti Kosa

Author(s): Sarahpad, Dalsukh Malvania, H C Bhayani
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad

Page 28

11
२७
मोहु विलिज्जइ मणु मरइ पवणहो तहिँ खउ थाइ । एहु सो परम-महासुहु सरहें कहिउ ण जाइ । [मोहः विलीयते मनः म्रियते पवनस्य तत्र क्षयः भवति । एतद् तद् परम-महासुखं सरहेन कथितुं न याति ।]
27
Delusion dissolves. The mind dies. The life-breath is destroyed. That the Supreme Great Bliss (Mahāsukbha) Saraha is unable to describe it.
२८
जहिँ इच्छइ तहिँ जाइ मणु अहवा णिच्चलु ठाइ । अश्रुग्घाडें लोअणे दिट्टि विसामइ काइँ ॥ [यत्र इच्छति तत्र याति मनः अथवा निश्चलं तिष्ठति । अर्धं अपावृतयोः लोचनयोः दृष्टिः विश्राम्यति किम् ॥]
28 The mind goes wherver it desires, or it stays motionless. When the eyes are half open, can the eye-sight rest ?
२९ पढमें जइ आआसु विसुद्धउ चाहँते चाहँते दिट्ठि-णिरुद्धउ । अइसउ जइ आआसु-वि कालउ णिअ-मण-दोसें ण बुज्झइ बालउ ॥ [प्रथमं आदि आकाशं विशुद्धं पश्यति पश्यति दृष्टि-निरुद्धं । ईदृशं यदि आकाशं अपि कालं निज-मनः दोषेन न बुध्यति बालः ॥]
29 To start with, eventhough the sky is absolutely pure, as one goes on looking, it blocks the eye-sight. If even (the pure) sky becomes darkened in this way, (then it is clear that) the ignorant does not realize (the Truth) due to the fault of the mind.