________________
87
चर्यागीति -१
(लूईपाद)
(राग : पटमञ्जरी) काआ तरुवरु पंच वि डालउ । चंचल-चित्तें पविट्ठउ कालउ ॥ १ दिद करेवि मह-सुह परिमाणहि । लुई भणइ गुरु पुच्छिअ जाणहि ॥ २ सअल-समाहिएँ काइँ करिज्जइ । सुह-दुह-हुंतउ निच्छिउँ मरिज्जइ ॥३ एडि छंदु बँध-करणहुँ आसा । सुन्न-पँख भिडिअ लाइ रे पासा || ४ भणइ लूइ अम्हे सण्णएँ दिट्ठा । धव॑णु चक्णु दुइ पीढ़े बट्ठा ।। ५
[संस्कृत छाया] काया तरुवरः पञ्च अपि शाखाः । चञ्चल-चित्ते प्रविष्टः कालः ॥ १ दृढं कृत्वा महासुखं परिमानय । लुई भणति गुरुं पृष्ट्वा जानीहि ॥२ सकल-समाधिना किं क्रियते । सुख-दुःखात् निश्चितं म्रियते ॥३ क्षिप्त्वा छन्दः बन्ध-करणस्य आशां । शून्य-पक्षौ संवृत्य लागय रे पार्श्वयोः ॥४ भणति लूई अस्मद्भिः संज्ञया दृष्टे । धमनं चमनं द्वे पीठे उपविष्टे ॥ ५
The body is a tree. It has five branches. Death has entered into the fickle mind. Srenthening the latter you enjoy the Mahāsukha. Lui says, know (how to do it) by asking the Guru. What is to be done with (what is the use of) all modes of Samādhi ? Suffering from happiness one certainly dies. Abandon the hope (of attaining Māhasukha) through practising Yogic postures. Press hard to your sides the Sunya-wings. Lui says, we have seen through intruition both Dhamana and Camana seated on the stool.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
