________________
અનેરો આનંદ આવત. પણ શું થાય ? પિતાએ તો દીક્ષા લીધી. સાધુ થઈ આત્મકલ્યાણ કરે છે.
બાળ વજ જ્યારે જન્મ્યો ત્યારે તેની જન્મ કુંડલીમાં ઉત્તમ ગ્રહ-નક્ષત્રો ભાવિની ચાડી ખાતા ચમકતા હતા. પિતા અને દીક્ષા એ બે શબ્દ વારંવાર તેના કાને પડતાં એ સ્વરૂપવાન-પુણ્યવાન બાળકને એ શબ્દોના કારણે, વિચારોના સહારે જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું. હવે વજ પણ આ જ્ઞાનના પ્રતાપે દીક્ષા શબ્દનો અર્થ સમજી ગયો. * “હા. જો મારા પિતાએ મને છોડી દીક્ષા લીધી છે, તો પછી મારે આ ઘરમાં રહી ફાયદો શો ?” એવા વિચારોના કારણે તેણે પણ દીક્ષા લેવાનું નક્કી કર્યું. માતાની રજા મેળવવા અપ્રગટ રીતે માતાનો પોતાના પ્રત્યેનો મોહ ઘટાડવા જ્યારે માતા ઘરે હોય ત્યારે આખો દિવસ રડવાનું શરૂ કર્યું. બાળક હોય કે મોટા હોય, સૌને રડવાથી પ્રાયઃ મનગમતું મળે છે. જો કે રડવાના ઘણા પ્રકારો સુપ્રસિદ્ધ છે.
માતા સુનંદાએ રડી રહેલા પુત્રને છાનો કરવા ઘણાં રમકડાં ભેગા કર્યા. અનેક વૈદ્યોને, જ્યોતિષીઓને પણ પૂછી આવી. પણ કાંઈ જ ફાયદો ન થયો. હકીકતમાં શરીરમાં રોગ હોય તો તે દવાથી મટે. સંસારમાં રહેવું હોય તો તેવા રમકડામાં મન પરોવાય પણ આ તો જુદું જ હતું. બીજી રીતે મનમાં રોગ હતો.
એક દિવસની વાત. ધનગિરિ મુનિ વિચરતા વિચરતા ગામમાં પધાર્યા. ગુરુની આજ્ઞાથી ગોચરી લેવા માટે મુનિ પોતાના ઘરે પણ આવ્યા. ગોચરી જતાં શિષ્યને ગુરુએ ગંભીર ભાષામાં કહ્યું કે, “મુનિ ! જો આજે તમને “સચિત્ત ગોચરી મળે તો તે પણ જરૂર લેતા આવજો.”
ધનગિરિ મુનિ ગુરુની વાત તરત સમજી ન શક્યા પણ સમયવર્તે સાવધાન એમ નિર્દોષ ગોચરીની ગવેષણા કરતાં કરતાં પોતાના ઘરે પહોંચી ઘર્મલાભ આપ્યો. સુનંદાએ પતિદેવને આવકાર આપી યોગ્ય ગોચરી વહોરાવી લાભ લીધો. સાથે સાથે બાળક ચોવીસે કલાક રડ્યા જ કરે છે, હું તો કંટાળી ગઈ છું. માટે ગોચરીમાં તેને પણ લઈ જાઓ તેવી વિનંતી કરી.
મુનિ એક ક્ષણ વિચારમાં અટવાઈ ગયા. ત્યાંજ યાદ આવ્યું ગુરુનું વચન ! તેઓ પણ સમજી ગયા કે, સચિત્ત ગોચરી મળે તો લાવજો એનો અર્થ આ જ છે. મુનિએ બીજી અડોશ-પડોશની પાંચ વ્યક્તિઓને બોલાવી બધાની સાક્ષીમાં બાળકને સ્વીકારી લીધો.
રડતું બાળક શાંત થયું. સુનંદા પણ જવાબદારીથી મુક્ત થઈ. મુનિ પણ એક આત્માનો ઉદ્ધાર થશે એમ સમજી આનંદીત થયા. મુનિ ગોચરી લઈ ઉપાશ્રયે ગુરુના ચરણે પહોંચી ગયા. ભાત-પાણી આલોવીને ગુરુદેવને સચિત ગોચરીના દર્શન કરાવ્યા. બાળકનું વજન સારું હોવાથી તરત ગુરુના શ્રીમુખે બાળકનું નામ પણ “વજ' પડી ગયું. ૧૦
