________________
[ શ્રી વિજ્યપધસૂરિકૃતએકદા કેઈ મહત્સવ હોવાથી ઉદ્દઘાષણ કરાવીને રાજાએ સર્વ પુરૂષને વનમાં લાવ્યાં. તે વખતે સુદર્શન શેઠે પિતાના પુત્રોને રાજાની આજ્ઞા પાળવા માટે હુકમ કર્યો. ત્યારે તેઓ આડંબર પૂર્વક વનમાં જવા નીકળ્યા. તેમને રાજાની પટ્ટરાણી અભયાએ જોયા, અને પિતાની પાસે બેઠેલી પુહિતની પત્ની કે જે પિતાની સખી હતી તેને કહ્યું કે-હે સુખી ! સુદર્શન શેઠના સર્વ પુત્રો અત્યંત રૂપવાળા છે. કારણ કે પુત્રો પિતાના જેવા હોય છે. એમ કહેવાય છે.” તે સાંભળી પુરે હિતની પત્નીએ કહ્યું કે “આ પુત્રો તે જાર પુરૂષથી ઉત્પન્ન થયા છે. કારણ કે શેઠ તો નપુંસક છે. તેથી તેનાથી ઉત્પન્ન થયેલા આ પુત્રો નથી.” રાણીએ પૂછયું-“એ તે શી રીતે જાણ્યું?” તેણીએ કહ્યું
મેં તેની પરીક્ષા કરી છે. તેણે પિતાના મુખથી જ પિતાનું નપુંસકપણું કહ્યું છે તે સાંભળી રાણી હસીને બોલી કે-“હે સખી! તેણે તને છેતરી છે. તું તેનું રહસ્ય જાણતી નથી. તે તે મહા પુરૂષાથી છે. હું તને પ્રત્યક્ષ દેખાડીશ.” એમ કહી રાણીએ દાસીએને મોલી. તે વખતે શ્રેષ્ઠી પિતાને ઘેર જ સામાયિક લઈને કાન્સગે રહેલ હતો. તેનું હરણ કરી દાસીઓ તેને રાજમંદિરમાં લઈ ગઈ. રાણીએ ભેગને માટે પ્રાર્થના કરી, તથા તેને આલિંગન કર્યું, તે પણ તેણે શીળરૂપી બખતર પહેર્યું હતું, તેથી તે લેશ પણ ક્ષોભ પાપે નહી. રાણી અનેક પ્રકારે તેને ક્ષોભ પમાડવા લાગી, પરંતુ તે તે મેરૂ પર્વતની જેમ જરા પણ કંપાયમાન થયે નહી. આ પ્રકારે કરતાં છતાં રાણીની ઈચ્છા પૂર્ણ ન થઈ, ત્યારે સ્ત્રી ચરિત્રમાં કુશળ તે રાણીએ પિતાના નખ વડે પિતાનું શરીર વિદારી “ અરે ! સીપાઈઓ ! દોડો દેડે.” એ પ્રમાણે બુમ પાડી. તે કેલાહલ સાંભળી રાજા તત્કાળ ત્યાં આવ્યું. તેણે શ્રેષ્ઠીને અપરાધ સાંભળી ક્રોધ પામીને શૂળી પર ચડાવવાની આજ્ઞા આપી. રાજાના સેવકેએ તેને થળી પર ચડાવ્યું. તે વખતે શાસનદેવતાએાએ તે શળીને જ સિંહાસન રૂપ કરી આકાશમાં રહી અભયા રાણીનેજ દેષ પ્રગટ કર્યો. તે વૃત્તાંત જાણી રાજા તત્કાળ શુળી પાસે આવ્યે, શ્રેષ્ઠીને સત્કાર કર્યો, અને તેની પાસે ક્ષમા માગી. પછી સુદર્શન શ્રેષ્ઠીએ ઘેર આવી તરતજ દીક્ષા લીધી. અનુક્રમે નિરતિચાર ચારિત્ર પાળી કેવળજ્ઞાન પામી ક્ષે ગયે.
છે વાછરડાને ચારનાર ગોવાળનું દષ્ટાંત પૂરું થયું.
આ શ્રી નવકાર મંત્રના જ પ્રભાવ ઉપર હુંડિક યક્ષની કથા. કુસુમપુર નામના નગરમાં અરિમદેન નામે રાજા હતો. તે નગરમાં અહદાસ નામે શ્રેષ્ઠી અતિધાર્મિક હતે. તે નગરમાં ચંડપિંગલ નામને ચાર હતા. તે દિવસે શાહુકારના વેશે ભમતે અને રાત્રે ચોરી કરતે. તેને એક ગુણિકાની સાથે પ્રીતિ હતી, તેથી તે જે જે વસ્તુ ચોરીને લાવતે તે તેનેજ આપતે હતે. એકદા તે ચેર કાંઈ પણ મિષથી રાજમંદિરમાં પેઠો. ત્યાંથી પટ્ટરાણીનાં રત્ન જડિત આભૂષણેની ભરેલી એક પેટી ચારીને ઉપાડી. તે લઈને તેણે વેશ્યાને આપી. રાણીએ રાજાને પેટી થેરાયાની વાત કરી.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
