Vitrag Vaibhav

Author(s): Gunvant Barvalia
Publisher: Saurashtra Kesari Pranguru Jain Philosophical and Literary Research Centre

Page 54

९४. सुत्तेसु यावी पडिबुद्धजीवी, न वीससे पण्डिए आसुपण्णे ।
घोरा मुहुत्ता अबलं सरीरं, भारंड-पक्खी व चरेऽप्पमत्तो ॥३॥ आशुप्रज्ञ पंडित सोये हुए व्यक्तियों के बीच भी जागृत रहे । प्रमाद में विश्वास न करे । मुहूर्त घोर निर्दयी होतो हैं । शरीर दुर्बल है, इसलिए वह भारण्ड पक्षी की भाँति
अप्रमत्त होकर विचरण करे । ૯૪. પંડિત સૂતેલી વ્યક્તિઓની વચ્ચે પણ જાગૃત રહે છે. પ્રમાદમાં
વિશ્વાસ ન કરે. મુહૂર્ત મહા નિર્દયી હોય છે. શરીર દુર્બળ છે, તેથી તે ભાખંડ પક્ષીની જેમ અપ્રમાદી થઈને વિચરણ કરે.
94. A scholar remains vigilant even in the midst of
sleeping persons. He does not trust negligence/ laziness. Time is very cruel, Body is weak as such his movement is controlled by alertness like that of a 'Bharand' bird.
९५. पमायं कम्ममाहंसु, अप्पमायं तहाऽवरं ।
तब्भावादेसओ वावि, बालं पंडियमेव वा ॥४॥
प्रमाद को कर्म कहा है और अप्रमाद को अकर्म । प्रमाद के होने से मनुष्य बाल होता है, प्रमाद के न होने से पंडित ।
૯૫. પ્રમાદને કર્મ કહે છે અને અપ્રમાદને અકર્મ. પ્રમાદથી મનુષ્ય
બાળ કહેવાય છે અને પ્રમાદ ન હોય તો પંડિત.
95. 'Pramad' i.e. forgetting self, lack of spirituality
(laziness or neglect) is called karma (deed), whereas 'Apramaad' i.e. self awareness is 'Akarma' (passiveness). With 'pramad' a soul is said to be 'childlike' whereas 'apramad' (Absence of
pramad) makes him enlightened. (scholar). (GLORY OF DETACHMENT BOOOOOOOOOOOCT43)