Vitrag Vaibhav

Author(s): Gunvant Barvalia
Publisher: Saurashtra Kesari Pranguru Jain Philosophical and Literary Research Centre

Page 130

२३०. जे पयणुभत्तपाणा, सुयहेऊ ते तवस्सिणो समए ।
जो अ तवो सुयहीणो, बाहिरयो सो छुहाहारो ॥४॥
जो शास्त्राभ्यास के लिए अल्प-आहार करते हैं, वे ही आगम में तपस्वी माने गये हैं । श्रुतविहीन अनशन-तप तो केवल भूख का आहार करना है अर्थात् भूखे मरना है ।
૨૩૦. જે શાસ્ત્રાભ્યાસ માટે થોડો આહાર લે છે, તેને જ આગમમાં
તપસ્વી કહેવામાં આવ્યા છે. શ્રુતજ્ઞાત વિતાનું ઉપવાસ તપ તો ભૂખો આહાર છે. એટલે કે ભૂખે મરવું છે.
230. One who takes limited food for studying the
scriptures, only they are being called ascetics in scriptures. Fasting without Propitious Knowledge (Shrut Jnan) is only starvation, means dying hungry.
२३१. सो नाम अणसणतवो, जेण मणोऽमंगुलं न चिंतेइ ।
जेण न इंदियहाणी, जेण य जोगा न हायंति ॥५॥ वास्तव में वही अनशन-तप है, जिससे मन में अमंगल की चिन्ता उत्पन्न न हो, इन्द्रियों की हानि (शिथिलता) तथा मन
वचन-कायरूप योगों की हानि (गिरावट) न हो । ૨૩૧. હકીકતે એ અતશત તપ છે, જેનાથી મનમાં અમંગળની કોઈ
ચિંતા થાય નહિ, ઇન્દ્રિયોની શિથિલતા અને મન-વચન
કાયાને કોઈ નુકસાન થાય નહિ. 231. In fact, that is fasting spiritually is undertaking
of penance due to which one do not carry any worry for inauspicious in mind, senses do not become loose nor any harm is caused either to mind speech or action.
GLORY OF DETACHMENT
(૧૨૯