Vitrag Vaibhav

Author(s): Gunvant Barvalia
Publisher: Saurashtra Kesari Pranguru Jain Philosophical and Literary Research Centre

Page 149

२६७. णाहं होमि परेसिं, ण मे परे संति णाणमहमेक्को ।
इदि जो झायदि झाणे, सो अप्पाण हवदि झादा ||१४||
૨૬૭. એ શ્રમણ જ આત્માતો આરાધક છે જે ધ્યાતમાં ચિંતત કરે છે કે “હું પર'નો તથી કે ન તો ‘પર' પદાર્થતા ભાવ भारा छे, हु તો એક शुद्ध-बुद्ध ज्ञानमय येतन छु.”
वही श्रमण आत्मा का ध्याता है जो ध्यान में चिन्तवन करता है कि "मैं न 'पर' का हूँ, न 'पर' पदार्थ या भाव मेरे हैं, मैं तो एक शुद्ध - बुद्ध ज्ञानमय चैतन्य हूँ ।"
267. Only that monk is the worshipper of the soul, who ponders, while meditating that neither I belong to others nor the feelings of the other matter is mine. I am a spiritual entity pure, enlightened and knowledgable.
२७८.
हु
२६८. झाणट्टिओ ह जोई, जइणो संवेय णिययअप्पाणं । तो ण लहइ तं सुद्धं, भग्गविहीणो जहा रयणं ।। १५ ।।
૧૪૮
ध्यान में स्थित योगी यदि अपनी आत्मा का संवेदन नहीं करता तो वह शुद्ध आत्मा को प्राप्त नहीं कर सकता; जैसे कि भाग्यहीन व्यक्ति रत्न प्राप्त नहीं कर सकता ।
ધ્યાન ધરી રહેલ યોગી જે પોતાતા આત્માતી સમજણ (સંવેદના) મેળવતો નથી તો તે શુદ્ધ આત્માને પ્રાપ્ત કરી શકતો નથી; જેવી રીતે ભાગ્યહીત વ્યક્તિ રત્ન મેળવી શકતો નથી.
268. An ascetic practicing meditation, if he does not feel one with his own soul, then he does not attain pure self realisation. Just as a person devoid of good luck fails to acquire jewels.
વીતરાગ વૈભવ