Vitrag Vaibhav

Author(s): Gunvant Barvalia
Publisher: Saurashtra Kesari Pranguru Jain Philosophical and Literary Research Centre

Page 110

समिति का पालन करते हुए साधु से जो आकस्मिक हिंसा हो जाती है, वह केवल द्रव्य हिंसा है, भाव-हिंसा नहीं । भाव - हिंसा तो असंयत से होती है ऐसे लोग जिन जीवों को कभी मारते ही नहीं, उनकी हिंसा का दोष भी इन्हें लगता है । किसी प्राणी का घात हो जाने पर जैसे असंयत व्यक्ति को द्रव्य तथा भाव दोनों प्रकार की हिंसा का दोष लगता है, वैसे ही चित्त शुद्धि से युक्त समितिपरायण साधु द्वारा मन:पूर्वक किसी का घात न होने के कारण उन्हें द्रव्य तथा भाव दोनों प्रकार की अहिंसा होती है ।
-
૧૯૭-૮. સમિતિનું પાલન કરતાં સાધુથી જે આકસ્મિક હિંસા થઈ भय छे, यो तो ईडत द्रव्य-हिंसा छे, भाव-हिंसा नहि. ભાવ-હિંસા તો અસંયમીથી થાય છે, આવા લોકો જે જીવોતે ક્યારેય મારતા નથી તોપણ એતી હિંસાનો દોષ એને લાગે છે. કોઈ પ્રાણીતી હત્યાથી જેમ અસંયત વ્યક્તિને દ્રવ્ય તથા ભાવ એમ બંને પ્રકારતી હિંસાતો દોષ લાગે છે એ જ રીતે ચિત્તશુદ્ધિથી યુક્ત સમિતિનું પાલત કરતાર સાધુથી મતથી પણ કોઈતી હત્યા ત કરવાને કારણે એને દ્રવ્ય અને ભાવ એમ બંને પ્રકારતી અહિંસાનો લાભ મળે છે.
197-8. While a monk observing samities whatever violence takes place (accidently) it is considered as only material violence and not wilful violence (Abstract violence) committed by him. In fact, abstract violence is committed by a person without restraint. In other words eventhough those person who never kill any living being but they cannot escape fault/sin of violence so long as they are not covered by vows. By killing of any livingbeing/creature, a unrestrained person commits sin of both material and abstract violence. In the same manner a monk with clarity of mind and observing samities, because of non commitment of violence, even mentally, gets benefit of nonviolence both material as well as abstract.
GLORY OF DETACHMENT
૧૦૯