Vitrag Vaibhav

Author(s): Gunvant Barvalia
Publisher: Saurashtra Kesari Pranguru Jain Philosophical and Literary Research Centre

Page 63

१११. सद्दहदि य पत्तेदि य, रोचेदि य तह पुणो य फासेदि ।
धम्म भोगणिमित्तं, ण दु सो कम्मक्खयणिमित्तं ॥३॥
अभव्य जीव यद्यपि धर्म में श्रद्धा रखता है, उसकी प्रतीति करता है, उसमें रुचि रखता है, उसका पालन भी करता है, किन्तु यह सब वह धर्म को भोग का निमित्त समझकर करता है, कर्मक्षय का कारण समझकर नहीं ।
१११.
અભવી જીવ જો કે ધર્મમાં શ્રદ્ધા રાખે, એની પ્રતીતિ કરે, એમાં રૂચિ રાખે, એનું પાલત પણ કરે, પરંતુ આ બધું તો તે ધર્મતે ભોગતું તિમિત સમજીને કરે છે, કર્મક્ષયતું કારણ સમજીને કરતો નથી.
111. A soul, who is, by nature, incapable of achiev
ing liberation, athough it appears to be having faith in spirituality, firm conviction, has liking (taste) for the same, strongly observes the commands of Lord Jineshwar, but all these he is doing treating religion as instrument for sensual pleasure and NOT for eliminating karmas and not believing religion as cause for such extinction of karmas.
११२. सुद्दपरिणामो पुण्णं, असुहो पाव त्ति भणियमन्नेसु ।
परिणामो णन्नगदो, दुक्खक्खयकारणं समये ॥४॥
(वह नहीं जानता कि) परद्रव्य में प्रवृत्त शुभ-परिणाम पुण्य है और अशुभ-परिणाम पाप है । धर्म अनन्यगत अर्थात् स्वद्रव्य में प्रवृत्त परिणाम है जो यथासमय दुःखों के क्षय का
कारण होता है। Besoesssssssssssssss dazial dora