Shubh Sangraha Part 04

Author(s): Bhikshu Akhandanand
Publisher: Sastu Sahityavardhak Karyalay

Page 318

૩૧૦
શુભસંગ્રહ-ભાગ ચોથે
શરૂ–વાળ” “મમાં હિંદી-ભાષા-ભાષી સહય સજજન કે કલ્યાણ કલ્યાણુ” ને “ભક્તાંક” નિકાલ કર, સચ્ચી સાહિત્ય-સેવા કા પરમાદરણીય સત્કાર્ય કિયા હૈ. અનેક પ્રતિષ્ઠાસ્પદ વિદ્વાન લેખકે કે ભક્તિ-ભાવ-ભૂષિત ઉત્કૃષ્ટ નિબંધે સે પરિપૂર્ણ, ઉક્ત અંક કી પૂર્ણ સંખ્યા ૨૫૦ તક પહુંચ ગઈ હૈ. ઇસમેં અનેક સિદ્ધ એવં સદુ ભક્ત મહાનુભાવ કી ભક્તિ-ગાથા ભી દી ગઈ હૈ. સંપૂર્ણ નિબંધાવલિ લગભગ ૧૦૧ મણિમાલાઓ સે અલંકૃત હો રહી હૈ. રંગીન એવં સાદે, સબ મિલા કર ૫૫ ભાવપૂર્ણ ચિત્રોં કા સંગ્રહ ભી અત્યંત સુંદર તથા સરાહનીય હૈ.
પ્રથમ ચિત્ર ભીમ-પ્રતિજ્ઞા કા . ગાંડીવધારી ધનવીર અન કી દયનીય દર્દશા કો દેખ કર કુદ્ધ કેહરિ કી ભાંતિ ભક્તવત્સલ ભગવાન શ્રીકૃષ્ણ, ભીષ્મપર રથચક્ર ચલાના ચાહતે હૈ, કિંતુ અર્જુન પર પકડ લેતે હૈ. કેસી વિચિત્ર છટા હૈ ! દેખતે હી બનતી હૈ. શ્રીરામ-જટાયુ, અહલ્યધાર, મહારાજ રંતિદેવ, ભક્ત રસખાન તથા દેવર્ષિ નારદ એવં વ્યાધ કે ચિત્ર વિશેષ ઉલલેખનીય હૈ.
પદ્ય-સંગ્રહ ભી ઉત્તમ રહા. શ્રી. વિયેગી હરિ, બાબુ મૈથિલીશરણજી એવં ૫૦ રામનરેશજી કી રચના બડી હી મનહર હૈ. પ્રથમ પૃષ્ઠ પર ભક્તપ્રવર સૂરદાસજી કા ભ્રમર-ગીત મહાભારત કે ભીષણ યુદ્ધ કી એક દિવ્ય છટા કે દિગ્દર્શન કરી રહા હૈ.
મનુષ્ય-જીવન મેં માનવતા એવં આધ્યાત્મિકતા કા સંચાર કરનેવાલે, માયા-મરીચિકા મેં પડે હુએ તૃષાર્ત પ્રાણિયો કા સહજ મેં ઉદ્ધાર કરનેવાલે તથા હીન જન કે મલિન મન મેં નિષ્કામ ભગવદ્ભક્તિ કી પવિત્ર મંદાકિની બહા દેનેવાલે સર્વોત્કૃષ્ટ લેખ પર કિસી પ્રકાર કી સંમતિ પ્રકટ કરના ઉનકે ગુણ-ગૌરવ કે ઘટાને કે સમાન છે. પૂજ્યપાદ શ્રી. અય્યત મુનિજી, શ્રી. સીતારામજી, શ્રી.અનંતાચાર્ય, શ્રી. જ્યદયાલજી તથા પં. પ્રભુદરજી બ્રહ્મચારી ઇત્યાદિ વિજ્ઞજને કે પાંડિત્યપૂર્ણ, વેદસંમત ઔર પ્રેમપિયૂષ સે ઓતપ્રેત નિબંધ યુક્તિયુક્ત તથા સિદ્ધિસાધનપૂર્ણ હૈ. “હરિ રસ માતે જે રહહિં, તિનકે મત અગાધ” વિશેષ કહને હી વ્યર્થ હૈ.
મહાત્મા ગાંધી, સી. એફ. એક એવં શ્રી રોનાલ્ડ નિકસન કી પંક્તિ બડી હી પ્રભાત્પાદક હૈ. ઇતના સબ કુછ હેતે હુએ ભી “કલયાણુ” કે “ભકતાંક ” કા મૂલ્ય કેવલી ના ૩૦ ઔર વાર્ષિક ભેટ ૪) હૈ. યહ ભી હિંદી સાહિત્યસંસાર કે લિયે એક મહાન સૌભાગ્ય કી બાત હૈ.
શ્રદ્ધાસ્પદ શ્રી હનુમાનપ્રસાદજી પોદ્દાર કા પરિશ્રમ ઔર ઉત્સાહ સરાહનીય રહા, જિસકે લિયે હિંદી સાહિત્ય સર્ટિવ હી આભારી રહેગા. જે સુજન ધાર્મિક જગત કે સ્વર્ગ–સૌખ્ય કા આનંદામૃત પાન કરના ચાહતે હૈ, અપને બાલક એવં બાલિકાઓ મેં આત્મિક બલ કા શકિતશાલી સંચાર કરના ચાહતે હૈં તથા પરમાનંદ સે પરિપૂર્ણ પ્રત્યેક પરિવાર મેં શાંતિસુખ કા અનંત. સામ્રાજ્ય સ્થાપિત કરના ચાહતે હૈં, વે ઈસ સુયોગ કે હાથ સે ન જાને દે, પ્રત્યુત “ભક્તાંક” કે મંગા કર ઉસસે લાભ ઉઠાવે. ધની-નાની વ્યકિત કે તે ઈસકી પ્રતિયાં મંગા કર વિતરણ કરના ચાહિયે. કન્યાદાન મેં દેને કે લિયે વાસ્તવ મેં યહ કુબેર કે કે ષસે કહીં બઢ કર અમૂલ્ય નિધિ હૈ. સંપ્રતિ જબ કિ ધાર્મિક વૃત્તિ તથા ભાવનાઓ કા લોપ–સા હો રહા હૈ, શ્રી. પિદ્દાર ને કલ્યાણ” કે જન્મ દે કર હિંદુજાતિ કા મહાન ઉપકાર કિયા હૈ. પાશ્ચાત્ય વિદ્યા કી શિક્ષાદીક્ષા સે ધાર્મિક વિચારો પર સતત કુઠારાઘાત હો રહા હૈ. રહન-સહન, ખાન-પાન, સભ્યતાસંસ્કૃતિ, સભી મેં દયનીય ક્રાંતિ કા બીજ વપન કિયા જા રહા હૈ. ઐસી સંકટાપન પરિસ્થિતિ કે વાતાવરણ કે શુદ્ધ ઔર પરિષ્કૃત બનાને મેં તથા રહી-સહી ભારતીય ધર્મપ્રવૃત્તિ કે સ્થિર રખને મેં કેવલ સનાતન-શિક્ષા–પ્રચાર હી સમર્થ હો સકતા હૈ. ઐસે સુરુચિપૂર્ણ ઉદ્દેશ્ય સે પરિપ્લાવિત “કલ્યાણુ” કે લિયે કિસ હૃદય મેં સ્થાન ન હોગા ?
હમારી મંગલમય જગદીશ્વર સે યહી પ્રાર્થના હૈ કિ વે “કલ્યાણ” કે દ્વારા ન કેવલ હિંદૂજતિ કા, વરનું સમસ્ત સંસાર કા કલ્યાણ કરે! ભારત કે પ્રત્યેક ઘર મેં “ કલ્યાણ” કા પ્રચાર છે. તથાસ્તુ ! (“માધુરી”ના શ્રાવણ-૧૯૮૪ અકમાં લેખક:-શ્રી. રમાશંકર મિશ્ર “શ્રીપતિ”)