________________
પીવાની પ્રતિજ્ઞા લીધી હતી. ૪૦ વિઘા ભૂદાન મળ્યું. બાજુના દેવધરી ગામે ૨૧૦ વીઘા ભૂદાન આપ્યું. તા. ૧૪-૧૧-૧૯૫૨ : ગઢવાળા
મોટામાત્રાથી નીકળી શેખદોડ થઈ ગઢવાળા આવ્યા. અંતર ચાર માઈલ હશે. નિવાસ ઉતારામાં રાખ્યો. ૩૫ વીઘા ભૂદાન મળ્યું. આ ગામમાં કાઠી દરબારોએ એક ગઢ બાંધ્યો છે. બહુ સુંદર છે. થોડું કામ અધૂરું છે. તા. ૧૫-૧૧-૧૫ર : ધાંધલપુર
ગઢવાળાથી નીકળી ધાંધલપુર આવ્યા. આખો રસ્તો ડુંગરાળ, અને નદીનાળાંવાળો આવ્યો. અંતર આઠ માઈલ હશે. ઉતારો વેપારીના એક મકાનમાં રાખ્યો હતો.
બપોરના ત્રણ વાગ્યે એક સભા રાખી હતી. બહારગામથી લોકો આવ્યા હતા. સભામાં મહારાજશ્રીએ સમાજને સ્પર્શતા બધા પ્રશ્નો ચર્મા હતા. ૬૮ વીઘાં ભૂદાન મળ્યું. ધજાળા ગામમાંથી ૧૪૨ વીઘા ભૂદાન મળ્યું. તા. ૧૬-૧૧-૧૯૫ર : સેજપુર
ધાંધલપુરથી નીકળી સેજકપુર આવ્યા. અંતર સાડાચાર માઈલ હશે. ઉતારો ઉપાશ્રયમાં રાખ્યો. આ બાજુના લોકો ખૂબ દૂર સુધી સામે આવે છે. એક ગામવાળા મૂકવા આવે છે તો બીજા ગામવાળા મળે, ત્યારે પાછા જાય છે. - પ્રવચન કરતાં મહારાજશ્રીએ જણાવ્યું, કે સેજકપુરમાં આવ્યાને ચારેક વરસ થયાં. એક વખતે આ ગામડાં ખૂબ હર્યાભર્યા રહેતાં. લોકો સુખી હતા. દેશ પરદેશ જવું હોય તો આંચકો લાગતો પણ હવે, ગામડે ગામડે કોટડાં પડ્યાં છે. જરૂરિયાતવાળો વર્ગ શહેરોમાં ચાલ્યો જાય છે. વેપાર ધંધા તૂટી ગયા છે. માણસને જયાં સુધી રોટલાની ચિંતા જાય નહિ ત્યાં સુધી માણસ ઈશ્વરભજન પણ કરી શકે નહિ. એટલે નીતિમય રોજી કેમ મળે, એ માટે મહાપુરુષોએ સુંદર રસ્તો બતાવ્યો છે. અષો જરથોસ્તે કહ્યું ઉદ્યોગિતા નહિ આવે ત્યાં સુધી ધર્મ નહિ પાળી શકે. જિસસે કહ્યું, નીતિનો રોટલો નહિ કમાય, ત્યાં સુધી પ્રભુને ન મેળવી શકે. જૈન શાસ્ત્રોમાં પણ સાધુતાની પગદંડી
૯૭
