________________
તા. ૨ થી ૬-૩-૧૯૫૩ : બાલંભા
જામદુધઈથી નીકળી બાલંભા આવ્યા. અંતર સાત માઈલ હશે. ઉતારો ઉપાશ્રયમાં રાખ્યો. લોકો બહુ દૂર સુધી સામે આવ્યા હતા. આ ગામમાં મહારાજશ્રીનું મોસાળ થાય છે. નાનપણમાં તેઓ અહીં રહેલા. એટલે લોકો પરિચિત હતા. જૂનાં સ્મરણો તાજા કરતા હતાં. મહારાજશ્રીનાં નાનીમા (માતાની મા) હજી જીવે છે. એમનાં દર્શન કરવાનો પણ હેતુ ખરો. જામનગરથી માસીબાનું કુટુંબ આવેલું. મામા તો અહીં હતા જ. આ બધાંને મળતાં જ ખૂબ આનંદ થયો ચોકમાં જાહેર સભા થઈ હતી. અહીં ૧૪ વીઘા ભૂદાન મળ્યું. તા. ૦ થી ૧૬-૩-૧૫૩ : જોડિયા
બાલંભાથી નીકળી જોડિયા આવ્યા. અંતર નવ માઈલ હશે. સીધો રણનો પ્રદેશ છે. ગામ લોકોએ સુંદર સ્વાગત કર્યું. ઉતારો સ્ત્રી હુન્નર ઉદ્યોગ મંદિરમાં રાખ્યો રાત્રે જાહેરસભા હતી. તેમાં વિદ્યાર્થીઓએ નાટક ભજવ્યું હતું. બીજા દિવસે હાલાર જિલ્લા સહકારી સંમેલન ભરાયું હતું. તેની કારોબારી સભા પહેલાં મહારાજશ્રીના સાંનિધ્યમાં મળી હતી. બપોરના શ્રી રવિશંકર મહારાજ આવ્યા હતા. બપોર પછી સંમેલનનું ખુલ્લું અધિવેશન શરૂ થયું. કલેકટર અને બીજા અધિકારીઓ આગળ હતા. રતુભાઈ અદાણીએ ઉદ્ઘાટન પ્રવચન કર્યા બાદ મહારાજશ્રીએ જણાવ્યું : આજે તમારા બધાનો ઉત્સાહ જોઈને હર્ષ થાય છે. આપણા દેશમાં એક સંસ્કાર ખમીરમાં રહેલો છે. તે એ કે આ દેશ ફકીરોનો પૂજક છે. દુનિયા દિવસે દિવસે ઝડપી સાધનો વધારતી જાય છે. બીજી બાજુ માણસના જીવનમાં માણસાઈની ખોટ પડતી જાય છે. આવા સંયોગો વચ્ચે એકબાજુ ત્રીજા વિશ્વયુદ્ધના ભણકારા વાગી રહ્યા છે. સાથો સાથ ભારતમાં અહિંસક સમાજ રચવાની વાતો થાય છે. બીજી બાજુ ભોગની વાતો ચાલે છે. આ બધામાંથી માર્ગ કાઢવા માટે સહકારનો હાથ લંબાવીએ અને જે હીણ છે તેને હાથ આપી ગોદમાં લઈએ. તમે જે ઠરાવો ઘડ્યાં છે તેના ઉપર વિચાર કરીને અમલ કરો તો આ હાલાર જિલ્લાનું સહકારી સંમેલન ભાવી હિંદને માર્ગદર્શન આપી શકે.
૧૪૬
સાધુતાની પગદંડી
