________________
બિલ્ડીંગો છે તેમાં નિરાશ્રિતો રહે છે. કેટલાંય ખાલી પડ્યાં છે. કેટલાં મકાનોનો કાટમાલ ચોરાઈ ગયો છે. અહીં ૩૦ વીઘા ભૂદાન મળ્યું હતું. તથા ૪૧૬ આંટી મળી હતી. તા. ૨૫-૫-૧૯૫૩ : લિંબુડા,
બાંટવાથી નીકળી લિંબુડા આવ્યા. અંતર પાંચ માઈલ હશે. ઉતારો નિશાળમાં રાખ્યો હતો. બપોરના વિકાસ અધિકારી અને કેન્દ્ર સરકારના તપાસ માટે આવેલા અધિકારી સાથે સુંદર ચર્ચા થઈ.
અહીં ભૂદાન લગભગ ૨૭ વીઘા થયું હતું. પરંતુ ગામની ૧૦ હજાર વીઘા જમીન ને ગામ સુખી હતું. એટલે એ ઓછું હતું. આપવા ખાતર આપ્યું. એમ લાગવાથી મહારાજશ્રીએ તેનો અસ્વીકાર કર્યો. અને ફરી વિચાર કરવા જણાવ્યું. તા. ૨૬-૫-૧૫૩ : વેલવા
લિંબુડાથી વેલવા આવ્યા. અંતર છ માઈલ હશે. ઉતારો પંચાયત ઓફિસમાં રાખ્યો. ગામે સ્વાગત કર્યું. સુંદર મંડપ બાંધ્યો હતો. પ્રોજેક્ટ અધિકારી અને મામલતદાર પણ આવ્યા હતા. સભામાં મહારાજશ્રીએ જણાવ્યું કે જીવનની સાધના માટે ચાર વિભાગ પાડ્યા છે. તેનું નામ આશ્રમ પાડ્યું. અને ધંધો કરવા માટે ચાર વર્ગ પાડ્યા. બ્રાહ્મણ, ક્ષત્રિય, વૈશ્ય અને શૂદ્ર. માથું શરીરની ઇંદ્રિઓ એ મનને સંયમમાં રાખે, દોરવણી આપ્યાં કરે, એટલે બ્રાહ્મણ ઊંચું અંગ કહેવાય. હાથ રક્ષણ કરે તે ક્ષત્રિય કહેવાય, પગ ચાલે, પ્રગતિ કરે તે શૂદ્ર કહેવાય, પેટ બવાને ખોરાક ઓરવાનું કામ કરે તે વૈશ્ય. આમ ચારમાંથી જુદાં જુદાં ઉપાંગ કે બધાં એક છે, પણ આપણે તો તેના અલગ ભાગ પાડી નાખ્યા. જો પગ કહે મારે ચાલવાની જરૂર નથી, માથું કહે મારે હાથ પગની જરૂર નથી, તો બધાં નકામાં થઈ જશે. એટલે શરીરના દરેક અંગની એકબીજાને જરૂર પડે છે. તેમ વહેવારમાં પણ દરેક અંગની જરૂર પડે છે. આપણે વર્ણાશ્રમનું નામ તો લઈએ છીએ, પણ વર્ણાશ્રમની પ્રથા તોડી છે. શૂદ્ર જુદા પાડ્યા. કોઈપણ માણસ શૂદ્ર થયા વગર જીવી શકતો જ નથી. કોઈને કહીએ વાનપ્રસ્થી થશો ? તો કહેશે, હજુ છોકરાં પરણાવાનાં છે. સાધુતાની પગદંડી
૧૬૯
